RO Theater: Een cowboy met zijn handen hoog juicht waarschijnlijk niet

Omdat ik 's avonds na een hapje eten en even zitten alweer behoorlijk ben uitgerust fiets ik 's avonds om half acht naar het RO Theater voor de première van Een cowboy met zijn handen hoog juicht waarschijnlijk niet, de nieuwe voorstelling van Jetse Batelaan. Het jonge talent dat door het RO Theater is omarmt en nu zijn tweede stuk in Rotterdam maakt. Net als de vorige, Hoofd, is het typische voorstelling. Vijf personen, drie mannen en twee vrouwen rijden met winkelwagentjes rond in een decor dat een supermarkt voorstelt.

Het is een merkwaardig gebeuren. De personages draaien om elkaar heen en soms lijkt het even of ze staan na te denken wat er vervolgens zou moeten gebeuren. Maar over het geheel is het een intrigerend gebeuren. Hilarisch is de scène waarin Gijs Naber de koffer van Herman Gillis aan stukken slaat en die tot zo klein mogelijke stukjes probeert te scheuren en te slaan terwijl het slachtoffer zegt: "Het is wel goed zo", één van de weinige teksten in de verder stomme voorstelling. Herman Gillis steelt sowieso de show in de voorstelling. Ook in de allerlaatste scène waarin hij in een geheel naakt ballet een soort resumé geeft van alle voorgaande gebeurtenissen. Een bijzondere voorstelling die ik niet graag had willen missen.