Pipilotti Rist: Elixir
In Boymans bezoeken we de tentoonstelling Elixir van Pipilotti Rist. Eerst zijn er eindeloze speeches van de Directeur en van de Curator in een kale en rumoerige Serra-zaal. De Directeur moet een aantal malen om stilte verzoeken voordat hij zijn inleiding kan afmaken. Dan mogen we naar boven, naar de kunst.
In de grote bovenzaal is de installatie van Pipilotti Rist, Elixir. In ruimtes van elkaar gescheiden door golvende doeken van gaas zijn de video's opgesteld. Van te voren wordt gevraagd je schoenen uit te trekken, het waarom daarvan wordt snel duidelijk. De video's worden door middel van beamers geprojecteerd. Op de vloer, op het plafond, op een glazen ei, op een boom met doorzichtige plastic bakjes. Je kunt je uitstrekken op de vloer en naar het plafond kijken waarop naakte dames ronddartelen door de natuur en spelen met fruit. In felle kleuren. De meervoudig vermenigvuldigde dame heeft rossig schaamhaar en tolt en draait voor onze ogen in het rond in het groen. In één ruimte kun je je hoofd neervlijen op een slang, in een andere kun je liggen op bedden, in weer een ander kun je liggen op een soort stoffen heuveltjes op de vloer.
Het is een geweldige ervaring in deze ruimten rond te dwalen. "Wat zou er gebeuren als we ons uitkleden en hier samen op de vloer verstrengeld gaan liggen?" zegt mijn Vrouw. "We kunnen gewoon zeggen dat dit is wat de kunst met ons doet." Het is waar dat deze kunst een erotische uitstraling heeft. Beiden zijn we erg onder de indruk.
Op de terugweg zeg ik tegen mijn Vrouw dat er een speciale nudistendag zou moeten zijn dat je naakt de ruimten kunt betreden. Nog beter zou zijn als je met z'n tweetjes naakt door het doolhof zou kunnen dwalen, antwoordt mijn Vrouw. Ik stel me voor de de Directeur dit doet, na sluitingstijd met z'n lief als iedereen het museum heeft verlaten.
Reacties
je vergeet helemaal te zeggen dat er zulke ongelooflijk lekkere zachte vloerkleden waren (wat ook een reden van het uittrekken van de schoenen was, anders voelde je dat natuurlijk niet en werd het vies, maar dat is niet belangrijk.) Én, heerlijke bedden én nog meer heerlijke kleden. En wat ik ook heel leuk vond, is expres verdwalen in de doeken :). Maarja, je mag natuurlijk zelf weten wat je schrijft en alles weglaten wat je wil. Daarom voeg ik het zelf op deze manier toe;)
En wat mama allemaal heeft gezegd, dat lijkt mij weer iets om weg te laten, hoewel het wel typisch jou is om dat erbij te vermeleden. Het klinkt namelijk zó vreemd terwijl ze het zelf alweer is vergeten. Je maakt van een detail een groot ding en dat vind ik grappig
Maarja genoeg gezeur, of nee zo moet ik het niet noemen: Kritiek noem je dat ;p.
Doeig, Denise
Bedankt voor je opmerkingen en aanvullingen. Zo wordt het verhaal toch nog compleet.
Kus,
paps