Maasstadspelers: Echtelijk bed

Op vrijdag ga ik naar 't Kapelletje voor een reprise van Echtelijk bed, een voorstelling van de Maasstadspelers waarvoor één van vrouwelijke spelers de prijs kreeg voor beste actrice tijdens het laatste eenakterfestival. Eigenlijk zou KRT ook meedoen tijdens dit weekend, samen met Boast, de winnaar van het festival, maar niet alle spelers waren beschikbaar, vandaar dat ik nu als toetje de monoloog Wie is ik? krijg van Henk Derksen, ook een speler van KRT en winnaar van de prijs voor beste acteur tijdens hetzelfde eenakterfestival.

Echtelijk bed begint na een korte inleidende scène met alle spelers op een rood gedekt bed, een scène die pas later betekenis krijgt, met een verkoper die datzelfde bed aanprijst. Dan begint een absurd stuk van een zekere Sergi Belbel, een schrijver van wie ik nog nooit had gehoord. Ik ben niet echt onder de indruk van het stuk. Het spelniveau is wisselend, vooral Annemarie Hagenaars die dus de prijs won voor beste actrice, is erg goed. Hoogtepunt is de scène waarin ze in haar knalrode ondergoed haar verlegen tegenspeler probeert te verleiden haar bh open te knopen omdat het haar zelf niet lukt.
Gedurende de eerste helft van het stuk zit ik gefascineerd naar Paul de Jong te kijken, die de verkoper speelt, omdat ik hem niet herken. Ik ken die man ergens van, denk ik voortdurend zonder dat er een belletje begint te rinkelen. Pas na de pauze, vlak voordat de monoloog van Henk Derksen begint, zie ik als hij in de zaal een eindje verderop naast me zit, wie hij is.

Daarna speelt Henk Derksen de monoloog Wie is ik? Een eigengemaakt stuk op basis van het boek Iemand, niemand, honderdduizend van Luigi Pirandello. Een mooie verstild gespeelde monoloog waarin ik soms een beetje heftigheid miste. Het bleef me net iets te keurig. Maar Henk blijft een geweldige speler en ik ben blij dat ik deze twee gemiste voorstellingen toch nog kon inhalen.