Zwakke punten

Ik zit in Café De Bazar en kijk naar buiten de straat op. Langs de etlageruit waarachter ik zit kijk ik uit op de de Witte de Withstraat, de kunststraat van Rotterdam. Veel galeries en veel restaurants. Een vrouw loopt voorbij. In het zwart gekleed. Ze heeft een naveltruitje aan die haar buik bloot laat. Nogal koud voor de tijd van het jaar lijkt me. Daar komt nog bij dat ze een erg lelijke buik heeft, oud en gerimpeld. Sommige mensen kunnen precies hun zwakke punten accentueren en deze vrouw is daar een voorbeeld van.

De volgende dag loop ik tijdens lunchtijd in het restaurant van de universiteit en zie daar een andere vrouw, een medewerkster van het restaurant, precies hetzelfde doen. Ze loenst een beetje. Haar ogen heeft ze zwaar en zwart opgemaakt daarmee de blikken van iedereen die haar aankijkt dirigerend in de richting van het zwakste punt in haar gezicht. Vroeger droeg ze een bril en vielen haar ogen minder op. Nu accentueert ze ze juist. Niet doen, zou ik willen zeggen, maar durf het toch niet, bang haar te beledigen. Ik reken mijn lunch af en loop weg op zoek naar een leeg tafeltje. Zou ik het zelf ook doen? Soms? Mijn zwakke punten accentueren?

Foto: zelfportret van Leanne Lim-Walker