Swimming pool

In Swimming Pool van François Ozon speelt Charlotte Rampling een bitse en verzuurde oudere thrillerschrijfster die een huis in Frankrijk te leen krijgt van haar uitgever. Charlotte Rampling is al jaren een van mijn favoriete actrices die de meest uiteenlopende rollen speelt, maar altijd werkelijk geweldig. Ook in deze film kan ze met een paar bewegingen in haar gezicht precies aangeven wat ze voelt.

Als de schrijfster zich heeft geïnstalleerd in het buitenhuis met het zwembad uit de titel komt plotseling en onverwacht de dochter van de uitgever opdagen (Ludivine Sagnier). De schrijfster kan dit helemaal niet gebruiken, ze is net lekker aan het werk, geniet van de rust en de stilte, en voelt zich gehinderd door de aanwezigheid van de vrijgevochten jongedame die het huis gebruikt om jongens mee te nemen, met ze te dansen in de huiskamer op de tonen van harde muziek en er vervolgens mee naar bed te gaan. In eerste instantie ergert ze zich steeds meer aan de jongedame tot de avond waarop ze de man meeneemt die iedere dag haar lunch serveert in een bar in de buurt en waarmee we haar eerder in de film hebben zien flirten.

Aan het begin van de film zegt de schrijfster tegen haar uitgever genoeg te hebben van moorden en mysteries en oplossingen, ze wil wel eens iets anders schrijven. Hij raadt haar aan dat te doen. Toch raakt ze verwikkeld in een murdermystery, maar zonder oplossing. De sfeer in de film is broeierig, sensueel. De oudere vrouw die de jonge vrouw begluurt als ze seks heeft tijdens de warme zomeravonden aan de rand van het zwembad. Tot het einde toe blijft onduidelijk wat echt is en wat niet in Swimming Pool. Veel wordt niet verteld en blijft schimmig. Iets wat mij altijd meer aanspreekt dan verhalen met ontknopingen aan het eind.