Drie maal is scheepsrecht: Ravel

Niet helemaal tevreden met mijn bevindingen over het boek Ravel waar ik een paar dagen geleden over schreef, surf ik over het internet op zoek naar reacties van anderen. Die zijn er voldoende te vinden. Meest in het Frans, sommige in het Engels, ik vind er geen in het Nederlands (zie hieronder bij de links).
Waarom of wat heb ik in het boek niet begrepen, vraag ik me af. Al lezende in de recensies die meestal lovend zijn, kom ik er achter dat Echenoz een soort van Bolero heeft willen schrijven. Naar het beroemdste muziekstuk van Ravel. Een muziekstuk dat maar door en door gaat, (volgens de Ravel in het boek waarvan je nooit weet of het de echte is, of een verbeelding van de schrijver) een muziekstuk waar geen muziek in zit. Een machine. Ravel's postuur wordt vergeleken met dat van een schrijver, William Faulkner. Is dit een boek, een biografie, waar geen literatuur in zit? Ravel heeft geen liefdesverhoudingen. Hij is een man zonder eigenschappen. Net als de Bolero gaat het maar door en door, de ene gebeurtenis volgt op de andere. Hij rookt de ene Gauloise na de andere. Er is geen dramatische ontwikkeling, het wordt enkel en alleen maar steeds harder en harder. Met als climax het auto-ongeluk van Ravel.
Terwijl ik lees word ik door de recensenten meer en meer herinnerd aan opmerkelijke gebeurtenissen in het boek. Hoe hij kwaad is over hoe zijn muziekstukken worden uitgevoerd. Door Toscanini (te snel), door Paul Wittgenstein (met allerlei versieringen).
Het boek begint met Ravel liggend in zijn bad en einidigt met een apathische Ravel. Dit boek is als liggen in een bad. Er zijn weinig opmerkelijke regels. Geen golven zoals in een zee. Als een machine schrijft de schrijver door. Een somber boek. Waarin niets gebeurt.

Links:
In het Frans: L'Humanité, Culturofil, La Quinzaine Litteraire, Le Monde, Le Point
In het Engels: French Book News, Center for Books