Streng

Ik ben streng tegen de Hoofdrolspeelster, Ellida in De Vrouw van de Zee. Ze is twee weken niet geweest vanwege ziekte en ik wil door. Ik voel dat ik moet opschieten. Er is een misverstand over de tekst die ze had moeten leren. Maar ook zonder tekstkennis heb ik behoefte de scène die ze niet geleerd heeft te zetten. Het is een moeilijke rol, de rol van Ellida. Half geestesziek, enigszins mystiek, maar tegelijk aards en stevig. Ik vraag haar haar schoenen uit te trekken. Ze staat me niet stevig genoeg op de vloer. Dat werkt beter, maar later trekt ze toch stiekem haar schoenen weer aan. Ik vraag haar daarom nogmaals haar schoenen uit te trekken. Ook om haar schouders te ontspannen. Ik ben nog niet tevreden over de fysiek van De Vrouw van de Zee. De andere spelers heb ik een repetitie of wat geleden gevraagd hun rol als dier te spelen en ik denk dat ik dat de Hoofdrolspeelster ook moet vragen.
Aan de zijlijn worden de andere spelers ongeduldig en dat komt de concentratie niet ten goede. De sfeer wordt lacherig. Ik wil serieus repeteren. Geconcentreerd. Dat lukt niet aldoor. Ik ga vermoeid naar huis maar ben niet ontevreden.

Foto: Fruen fra havet, standbeeld in Saeby, Denemarken, van Marit Benthe Norheim.