Generale

Als we aan de generale van De Vergissing willen beginnen blijkt onze repetitieruimte te zijn weggegeven aan een groepje mensen dat zit te vergaderen. We moeten hun vragen of ze de ruimte aan ons willen afstaan. Gelukkig hebben de vier vrouwen en een man begrip voor onze situatie en vertrekken ze naar de negende verdieping waar een andere ruimte vrij is.

Dan stellen we alles op zoals we de ruimte ingericht willen hebben en kunnen we beginnen. We spelen het stukje een keer of vijf en ik heb het gevoel dat het elke keer toch steeds beter gaat. Er komt steeds meer diepte in mijn personage van vader van twee dochters. Het blijft natuurlijk een korte schets, maar toch. De onduidelijkheden, onduidelijkheden voor mezelf, in het karakter van de vader worden me steeds helderder. Het werken met requisieten maakt het makkelijker van alles te proberen. Ik heb het idee dat ik elke keer anders speel, andere loopjes maak, andere accenten leg in de tekst, maar dat het steeds op een andere manier klopt.

Volgende week is het zover. Dan spelen we in de repetitieruimte een korte presentatie voor publiek. Ik ben benieuwd naar de reacties. Want wat is theater zonder de aanwezigheid van publiek?