Het Verleden

Het Verleden is een van de wonderlijkste en tegelijk meest indrukwekkende boeken die ik in de afgelopen tijd heb gelezen. Met ongeveer vijfhonderdenvijftig pagina's is het een behoorlijk omvangrijk boek. Het gaat over de liefde tussen Rimini en Sofia, die vanaf de middelbare school twaalf jaar lang een relatie hebben en dan besluiten, tamelijk rationeel, om uit elkaar te gaan. Rimini begint voortvarend aan een nieuw leven maar wordt achtervolgd door het verleden in de persoon van Sofia, die hem maar niet loslaat.

Eerst wordt hij verliefd op Vera, een uiterst jaloerse veel jongere vrouw, op de dag dat hij cocaine begint te gebruiken. Op het moment dat hij opnieuw verliefd wordt, op een collegavertaalster, Carmen, kruist Sofia opnieuw zijn pad, Vera krijgt een ongeluk en Rimini belandt in de armen van Carmen, bij wie hij een kind maakt. Tegelijk verliest Rimini zijn taalvermogen door een mysterieuze hersenaandoening. Als Sofia weer zijn pad kruist en er met zijn kind vandoorgaat, verliest Rimini alles. Door zijn vader wordt hij uit de put geholpen en krabbelt hij langzaam weer op om tennisleraar te worden. Hij krijgt een relatie met de veel oudere Nancy, een leerling, en ontdekt in haar toilet een schilderij van Jeremy Riltse, de schilder waarvoor Rimini vroeger samen met Sofia naar Londen is gereisd om daar een tentoonstelling te gaan zien. Dan volgen tachtig pagina's geschiedenis rondom de ontstaansgeschiedenis en de omzwervingen van het schilderij Het Valse Gat, van de fictieve homoseksuele schilder Jeremy Riltse, een karakter dat iets weg heeft van Francis Bacon.

Ik ga niet het hele boek navertellen, maar het is een intrigerend geconstrueerd boek, waar ik eerlijk gezegd niet alles van begrijp en vooral het einde niet, dat ik zeker niet ga verklappen. Het is een boek waarover ik graag met andere lezers zou willen schrijven, misschien dat ik op die manier het boek beter zou kunnen begrijpen. Maar ook zonder het tot in zijn finesses te doorgronden vind ik het een prachtig boek.

Wat me soms bevreemd is de omslagen van boeken. Op de vijfde pagina van dit boek staat duidelijk dat de vrouwelijke hoofdpersoon lichtblond haar heeft dat weerkaatst in de spiegeling van een schilderij, de dame op het omslag heeft donker haar. Op het omslag van de Nederlandse vertaling van het boek Adelaars en Engelen waar ik enige tijd geleden over schreef stond ook al een donkerharige vrouw terwijl het over een blonde vrouw gaat. Eveneens in het eerste hoofdstuk te lezen en misschien zelfs wel op de eerste pagina. Zijn de ontwerpers te lui om even een kort stukje in het boek te lezen om te controleren hoe de hoofdpersonen er uit zien?