Als ik mijn Gazelle aan het fietsenrek vastmaak, komt op hetzelfde moment een andere man aan de andere kant van het rek zijn Gazelle losmaken. Voordat hij dat doet laat hij twee flessen witte wijn, zojuist aangeschaft bij de Plus aan de overkant, in zijn fietstassen glijden. "Dat ga ik ook doen," zeg ik, "als ik zometeeen thuis ben een wit wijntje drinken." De man verstaat me niet echt goed want voor ik het weet ben ik in een gesprek verwikkeld met Cor die, zo blijkt, huismeester is van de Erasmusstaete, een groot gebouw voor dure mensen (zijn woorden). Hij speelde vroeger in De Esch toen het nog een wild terrein was, verlaten door het waterleidingbedrijf en nog niet gereedgemaakt voor bewoning. "Mijn jeugd ligt hier," vertelt hij mij. Het is een aardige en hartelijke man, we nemen afscheid en hij stapt op zijn antieke Gazelle, gekregen van iemand die er niets meer mee deed, en ik loop de Plus binnen om een pakje vanillesuiker te kopen.
Als ik mijn Gazelle aan het fietsenrek vastmaak, komt op hetzelfde moment een andere man aan de andere kant van het rek zijn Gazelle losmaken. Voordat hij dat doet laat hij twee flessen witte wijn, zojuist aangeschaft bij de Plus aan de overkant, in zijn fietstassen glijden. "Dat ga ik ook doen," zeg ik, "als ik zometeeen thuis ben een wit wijntje drinken." De man verstaat me niet echt goed want voor ik het weet ben ik in een gesprek verwikkeld met Cor die, zo blijkt, huismeester is van de Erasmusstaete, een groot gebouw voor dure mensen (zijn woorden). Hij speelde vroeger in De Esch toen het nog een wild terrein was, verlaten door het waterleidingbedrijf en nog niet gereedgemaakt voor bewoning. "Mijn jeugd ligt hier," vertelt hij mij. Het is een aardige en hartelijke man, we nemen afscheid en hij stapt op zijn antieke Gazelle, gekregen van iemand die er niets meer mee deed, en ik loop de Plus binnen om een pakje vanillesuiker te kopen.
Reacties