Afscheid

We nemen afscheid van een collega. Traditie is tegenwoordig dat we dan met de Watertaxi vertrekken naar de locatie voor de lunch. De vorige was in Hotel New York, ditmaal gaan we naar het Wereldmuseum voor een Surinaamse lunch. Onze nu ex-collega is Hindoestaan, komt oorspronkelijk uit Suriname en zijn nieuwe werkplek bevindt zich in het gebouw van het museum. Met onze speeches, cadeaus en lied weten we onze collega tot tranen toe te ontroeren.

Het Wereldmuseum zelf is voor een groot gedeelte kaal en leeg. Verschillende tentoonstellingen zijn al afgebroken en niet vervangen, de Hindi-tentoonstelling hangt over de Tibet-tentoonstelling heen en schijnt hier en daar nog door de doeken heen die de wanden bedekken. Ik bewonder de godin van de muziek met een sitar op haar schoot. De toegang naar de blauwe zalen waar de tentoonstelling Allemaal Rotterdammers te zien was, wordt versperd door een grote houten balk versierd met roodwit band. Alleen de Schatkamers met schatten uit de collectie zijn, naast de Hindi-tentoonstelling, nog toegankelijk. Prachtig houtsnijwerk uit diverse werelddelen, maskers, prauwen, friezen en totempalen. Daar bekijk ik tot slot nog even snel de beeldjes uit Peru (het land van Kuifje en de Zonnetempel) in een klein zaaltje op de bovenste verdieping voor we vertrekken. Dan zoef ik met de ouderwetse lift met dikke grijze stalen deur naar beneden naar de uitgang.