Onvoltooid
Na de voorstelling moet iedereen bijeen komen in de artiestenfoyer voor een belangrijke mededeling. We kleden ons om en speculeren over de mededeling. Worden alle verdere voorstellingen afgelast? Of wordt ons vandaag al meegedeeld dat de speelperiode niet wordt verlengd? Oorspronkelijk zou de beslissing over verlenging plaatsvinden op tweede Pinksterdag, maar die beslissing was uitgesteld tot vrijdag 1 juni. Het klinkt als de mededelingen die wij op de Erasmus Universiteit krijgen over de reorganisatie. Vaag en onheilspellend.In de artiestenfoyer is iedereen verzameld. Voor het eerst zie ik alle spelers bij elkaar zonder pruiken en kostuums. Vooral het echte haar van de spelers is voor mij verrassend. Meestal gaat het tussen de scènes door verscholen onder een haarnetje waardoor ik van de spelers wel de gezichten ken maar niet hun normale kapsel.
Dan vertelt Ann ons enigszins geëmotioneerd dat de voorstelling niet verlengd zal worden. Ze bedankt iedereen voor de inzet, maar dat heeft niet geholpen. De verkoop van de kaartjes valt tegen en het heeft geen zin om de optionele twee weken aan de speelperiode toe te voegen. Voor mezelf vind ik het niet erg, voor de professionele spelers lijkt het me een teleurstelling en waarschijnlijk een financiële tegenslag. Zij zullen die twee weken tussen Rotterdam en Oostende niet betaald worden en moeten zoals Ann het op zijn Belgisch noemt gaan stempelen.
Na Ann neemt de directeur van het theater het woord. Hij vertelt min of meer hetzelfde verhaal met enkele toevoegingen. Volgens hem is het één van de mooiste voorstellingen die het afgelopen jaar in zijn theater hebben gestaan, maar om de één of andere reden loopt het niet, ondanks veel gratis publiciteit en prachtige recensies. Zelfs een Bobbie-verkiezing in de show van Paul de Leeuw heeft niet mogen baten. Anderhalf miljoen kijkers maar geen run op de kaarten achteraf.
Na zijn rede is er een applaus. Waarvoor eigenlijk? Er is geen reden tot vreugde.
(Wordt vervolgd)
Illustratie: Zo blijft de voorstellingenreeks onvoltooid net als het laatste onvoltooide album van Hergé: Kuifje en de Alpha-kunst
Dan vertelt Ann ons enigszins geëmotioneerd dat de voorstelling niet verlengd zal worden. Ze bedankt iedereen voor de inzet, maar dat heeft niet geholpen. De verkoop van de kaartjes valt tegen en het heeft geen zin om de optionele twee weken aan de speelperiode toe te voegen. Voor mezelf vind ik het niet erg, voor de professionele spelers lijkt het me een teleurstelling en waarschijnlijk een financiële tegenslag. Zij zullen die twee weken tussen Rotterdam en Oostende niet betaald worden en moeten zoals Ann het op zijn Belgisch noemt gaan stempelen.
Na Ann neemt de directeur van het theater het woord. Hij vertelt min of meer hetzelfde verhaal met enkele toevoegingen. Volgens hem is het één van de mooiste voorstellingen die het afgelopen jaar in zijn theater hebben gestaan, maar om de één of andere reden loopt het niet, ondanks veel gratis publiciteit en prachtige recensies. Zelfs een Bobbie-verkiezing in de show van Paul de Leeuw heeft niet mogen baten. Anderhalf miljoen kijkers maar geen run op de kaarten achteraf.
Na zijn rede is er een applaus. Waarvoor eigenlijk? Er is geen reden tot vreugde.
(Wordt vervolgd)
Illustratie: Zo blijft de voorstellingenreeks onvoltooid net als het laatste onvoltooide album van Hergé: Kuifje en de Alpha-kunst
Reacties