Sex in de stad

"Wil jij sex in de stad met mij?" "Natuurlijk", antwoord ik de donkerharige vrouw met kattenogen die me deze vraag stelt. Ze is niet zo opwindend gekleed als op de foto hiernaast maar ziet er aantrekkelijk uit. Later als ik al lang ben vertrokken blijft deze vraag me bij hangen. Wat bedoelde ze? Of is het een zin uit een boekje met spannende openingszinnen. Ze komt me de een of andere wijze bekend voor en later weet ik haar thuis te brengen. Ik heb haar zien spelen in een voorstelling op het eenakterfestival. Ze speelde de moeder in het stuk Melba Toast en was genomineerd als beste actrice voor die rol.

Ik ben op het RVA-smaakmakersdiner, een bijeenkomst voor de verzamelde Rotterdamse amateurtheaterwereld. Met eten dat we zelf moeten klaarmaken, of in ieder geval de ingrdiënten in stukjes snijden, zitten we aan zes lange tafels, doen we een stoelendans en op deze manier ontmoet ik tijdens de avond diverse personen die ik nooit eerder heb ontmoet, maar allemaal aan amateurtheater doen. Het is een groot succes, dit discussiediner. Natuurlijk zijn er teveel afwezigen, maar de aanwezigen maken alles goed.

Veel later op dezelfde avond heb ik een grappige conversatie met een andere vrouw. Een grote vrouw met een geweldige boezem die spreekt met een pittig Fries accent. Ze draagt een koffie-met-melk-kleurig mantelpak en is in alles een opvallende verschijning. Ze leidt de zaaldiscussie en doet dat vrolijk, opgewekt en inventief en goed voorbereid. Ik moet haar vragen om in een stuk van me te spelen, schiet het door mijn hoofd. Ze is in alles theatraal. In haar inleiding heeft ze verteld dat ze ooit eens voor een film heeft liggen rollebollen met Jack Wouterse en het lijkt me dat deze vrouw daarin zeker niet het onderspit zou delven.

"Ik wil dat je een hoofdrol bij me speelt," stel ik haar voor aan het einde van de avond. "In jouw leven?" is haar antwoord. "Nee, dat niet, ik heb al drie vrouwen die een hoofdrol in mijn leven spelen," zeg ik. "Ik kan jou er nog wel bij hebben, hoor!" En ze omarmt me stevig. Even ben ik bang dat ze me zo onder de arm neemt en me mee naar huis neemt. "Ik woon wel in Harlingen," voegt ze er aan toe. "Dan kunnen we elkaar toch een keer per jaar ontmoeten," stel ik voor. Maar ze glimlacht even naar me en neemt afscheid van de organisator van de avond en verdwijnt in de nacht.