Bright Lights, Big City

Soms is een boek heel anders dan je verwachtte. Dit boek was zo'n boek voor mij. Niet dat het tegenviel. Maar op de flap van het boek staat dat een jongeman naar Manhattan gaat, getrouwd is met een fotomodel en alles heeft. Als het boek begint, op de eerste pagina, is dit alles al geschiedenis. Zijn vriendin heeft hem verlaten, zijn droombaan is niet zo geweldig als hij dacht en de kansen op promotie zijn klein. Hij vlucht in parties en drugs. De succesvolle jongeman die op de achterflap wordt genoemd blijkt een naamloze verliezer. Hij heeft zijn vriendin verloren, zijn auto is door een ander in de prak gereden en het geld van de verzekering is vervlogen in cocaine. Hij dreigt daarbij zijn baan te verliezen als hij zijn laatste opdracht niet goed vervult.
Het is een grappiger boek dan ik dacht. Jay McInerney kwam gelijktijdig op met Bret Easton Ellis (Less Than Zero) en Donna Tartt (The Secret History). Twee boeken die op geen enkele wijze zijn te vergelijken met dit. Twee boeken die grote indruk op me maakten. Less Than Zero door zijn grenzeloos nihilisme, The Secret History door de geweldig spannende plot. Zo'n indruk maakt dit boek niet. Ik vind het onderhoudend en erg komisch, vooral de verhalen uit de Post over de comababy. Een zwangere vrouw ligt in coma en de vraag is wie het zal overleven, moeder, kind of allebei. Het einde van het boek is weliswaar mooi, maar ik vind het tegelijk nogal sentimenteel. Het intieme gesprek van de naamloze antiheld met zijn moeder over seks, over vriendinnen en liefde is ontroerend. Maar de impliciete conclusie dat onze held er door omstandigheden toch echt niets aan kan doen dat hij is mislukt vind ik nogal simpel.
Een boek om lekker snel doorheen te lezen en niet al te diep over na te denken.

Illustratie: omslag met prominent afgebeeld de Twin Towers