Torquato Tasso

Het Barre Land speelt Torquato Tasso van Goethe. Een verzendrama uit het einde van de achttiende eeuw. Het is geen gemakkelijk stuk over een niet bepaald gemakkelijk man. Wantrouwig, trots en ijdel is hij. Dat komt tot een val, dat is onvermijdelijk.
Het Barre Land speelt het stuk in de snijzaal van diergeneeskunde, hun eigen plek, hun eigen theater. Een ruimte die ik nooit eerder gezien heb en waar ik al lange tijd benieuwd naar was. Aan het plafond hangt nog een rail waaraan de koeien aan een haak naar binnen gevoerd konden worden. In de vloer roosters waardoor het bloed kon weglopen. Tot 1988 was dit onderdeel van de universiteit van Utrecht.
Het stuk begint als een soort van hoorspel. De spelers staan links en rechts van de tribune, je kunt ze niet echt zien, het is halfduister in de zaal en je moet je erg concentreren om de ingewikkelde teksten te kunnen volgen. Even ben ik bang tijdens het stuk in slaap te zullen vallen. Maar ik word gegrepen door het stuk. Dat ik nota bene ken, ik heb het ooit tijdens mijn cursus regisseren gelezen en uitgebreid bestudeerd. Er een decor voor ontworpen dat bestond uit lange stroken papier met allemaal letters er op. Om aan te geven dat dit stuk zich in de literatuur, in de geest afspeelde.
Ook is het een lang stuk. Pas om tien over elf staan we buiten. Maar dan hebben we een prachtig stuk achter de rug. Mooi gespeeld, met intense emoties en tegelijk heel knap als je dit soort ingewikkelde teksten zo goed kunt zeggen en er zoveel emotie in kunt leggen.
Illustratie: Torquato Tasso