Sleutels

Als ik de lift in stap voel ik in mijn linkerjaszak naar mijn fietssleutel. Ik voel:
a. een handschoen zonder vingers,
b. een bioscoopkaartje voor de film Ober van Alex van Warmerdam,
c. een volle of lege strippenkaart (het is maar hoe je het bekijkt),
maar geen fietssleutel.
Ik voel in de rechterjaszak. Daarin zitten:
a. de rechterhandschoen zonder vingers die bij de linker hoort,
b. vier lege of volle strippenkaarten,
c. een kassabon van de RET, het Rotterdamse Gemeentelijk Vervoerbedrijf,
maar opnieuw geen fietssleutel.
Ik ben bang dat ik mijn fiets niet op slot heb gedraaid en dat als ik in de fietsenstalling aankom, mijn fiets weg is. Ondertussen zoeft de lift alle zeventien verdiepingen naar beneden. Vanochtend hebben we alle trappen af moeten lopen in verband met een ontruimingsoefening. Ditmaal gaat het sneller.
Ik ga de fietsenstalling binnen en zie van ver mijn fiets al staan. Zo te zien staat hij nog steeds op slot. Dat wordt naar huis lopen voor de reservesleutel. Toch loop ik nog even door naar de fiets om te controleren of hij werkelijk op slot staat. Mijn blik richt zich naar beneden en valt op de sleutels die onder de fiets liggen, op de grond. Ik maak mijn fiets los en rijd naar huis om te eten.
Ik verwacht mijn vrouw in de keuken, bezig met het avondeten. Die is er niet. Alleen mijn oudste dochter Julia is thuis. Ik vraag haar waar iedereen is en waarom er niet is gekookt. Dan vertelt ze me het verhaal van Denise's sleutels.

"Denise was naar de stad met haar vriendin.
Ze was haar fietssleutel kwijt.
Ze ging met de tram naar huis om een reservesleutel te halen.
Omdat het warm was trok ze thuis haar winterjas uit.
Ze deed haar andere, dunnere jas aan.
Bij de fiets aangekomen bleek het sleuteltje niet te passen.
Mama ging zoeken in haar winterjas en vond het sleuteltje in de voering.
Daarop reed mama naar de stad om de fiets te bevrijden."