Boogaerdt en vd Schoot: Bimbo

Het is alweer even geleden dat we de voorstelling Bimbo hebben gezien, in augustus tijdens het laatste OT Zomerfestival. Het tweede maar ook allerlaatste zomerfestival want het OT gaat verdwijnen tot schande van de gemeente Rotterdam. Daarover later meer. Nu eerst de voorstelling Bimbo van Boogaard en vd Schoot.

De spelers, allen vrouwen, bevinden zich in een kale ruimte, schaars gekleed in seksueel getinte kleding. Het publiek zit op twee rijen banken, aan drie kanten van de ruimte waarin de vrouwen zijn opgesloten. Met de rug naar hen toe. Te kijken naar grote videoschermen. De achterste korte kant is dicht en dient als achterwand. Voor een camera die aan de voorkant van de ruimte staat maken de actrices live een videoclip.

De moraal komt niet zoals gewoonlijk aan het einde maar vooraf. Teksten op de beeldschermen over hoeveel reclame we dagelijks te zien krijgen. Hoeveel blote dames er op televisie vertoond worden. Dat er veel meer ontklede vrouwen te zien zijn dan mannen omdat mannen altijd gekleed getoond worden. Dat vrouwen vaak worden afgebeeld terwijl ze iets aan het strelen zijn.

Op eentonige hiphopmuziek vol slang en Amerikaanse schuttingwoorden werken de vrouwen zich daarna achter onze ruggen uit de naad. Op de schermen voor ons is het resultaat te zien. In het begin een videoclip zoals op MTV vaak te zien zijn langzamerhand ontaardend in een horrorshow. Wij, de toeschouwers, worden heen en weer geslingerd tussen wat voor ons op de schermen te zien is en wat achter ons gebeurt.

Een prachtige voorstelling, terecht geselecteerd voor het Nederlands Theaterfestival. Een voorstelling die je aan het denken zet over het beeld van de vrouw als seksueel beschikbare wezen dat in de media en met name in videoclips wordt geschapen.