Paniek
Ik fiets op de Vlietlaan en ik heb geld nodig. Even denk ik dat de pinautomaat er niet meer is maar gelukkig, op de hoek met de Oudedijk is nog steeds de oude vertrouwde pinautomaat aanwezig. De winkel op de hoek is al minstens tien keer van eigenaar veranderd, de pinautomaat is dezelfde gebleven.
Ik controleer mijn saldo, iets wat ik eigenlijk nooit doe als ik geld pin. Meestal weet ik wat er zo ongeveer op mijn rekening staat en controleer ik mijn saldo alleen op het web. Ik schrik. Zevenendertig euro. Dat zou toch veel meer moeten zijn. Ik heb mijn salaris pas binnen, er is extra gestort als eindejaarscadeautje. Dit kan toch niet.
Ik denk na. Het schiet me te binnen dat mijn Delftse collega op Twitter meldde dat haar bankpas is geskimd, zoals dat zo mooi heet. De mijne ook, denk ik. Ik heb woensdag bij het station Delft nog een tientje uit de muur getrokken. Zou mij dan hetzelfde zijn overkomen? Waarom heb ik ook gepind in Delft? Ik had nog wat geld van mijn verjaardag in een enveloppe. Dat had ik makkelijk mee kunnen nemen.
Hoe langer ik onderweg ben hoe meer mijn hersenen beginnen te malen. Ik moet mijn boodschappen afmaken maar tegelijk wil ik onmiddellijk naar huis. Om mijn rekening te controleren en indien nodig mijn pas te blokkeren. Nu is er duizend euro afgeschreven, het maximum per dag, maar als dat gisteren is gebeurd dan is de boef, die ik me voorstel als een van de zware jongens uit Duckstad, nu misschien bezig opnieuw duizend euro van mijn rekening te incasseren.
Zo raakt mijn hoofd steeds meer op hol en vergeet ik bij de lampenwinkel mijn sleutel uit het fietsslot te halen. Gelukkig wordt die niet ook nog eens gestolen. Gehaast fiets ik uiteindelijk naar huis. Ik log in op de website van mijn bank en controleer de afschrijvingen.
Loos alarm. Een storm in een glas water. Het collegegeld van mijn jongste dochter is afgeschreven en een groot aantal maandelijkse betalingen, hypotheek, VVE, ziektekostenverzekering. Geen onverwachte en grote bedragen opgenomen bij een onbekende pinautomaat in Delft. Ik haal opgelucht adem na een paar benauwde uurtjes.
Ik controleer mijn saldo, iets wat ik eigenlijk nooit doe als ik geld pin. Meestal weet ik wat er zo ongeveer op mijn rekening staat en controleer ik mijn saldo alleen op het web. Ik schrik. Zevenendertig euro. Dat zou toch veel meer moeten zijn. Ik heb mijn salaris pas binnen, er is extra gestort als eindejaarscadeautje. Dit kan toch niet.
Ik denk na. Het schiet me te binnen dat mijn Delftse collega op Twitter meldde dat haar bankpas is geskimd, zoals dat zo mooi heet. De mijne ook, denk ik. Ik heb woensdag bij het station Delft nog een tientje uit de muur getrokken. Zou mij dan hetzelfde zijn overkomen? Waarom heb ik ook gepind in Delft? Ik had nog wat geld van mijn verjaardag in een enveloppe. Dat had ik makkelijk mee kunnen nemen.
Hoe langer ik onderweg ben hoe meer mijn hersenen beginnen te malen. Ik moet mijn boodschappen afmaken maar tegelijk wil ik onmiddellijk naar huis. Om mijn rekening te controleren en indien nodig mijn pas te blokkeren. Nu is er duizend euro afgeschreven, het maximum per dag, maar als dat gisteren is gebeurd dan is de boef, die ik me voorstel als een van de zware jongens uit Duckstad, nu misschien bezig opnieuw duizend euro van mijn rekening te incasseren.
Zo raakt mijn hoofd steeds meer op hol en vergeet ik bij de lampenwinkel mijn sleutel uit het fietsslot te halen. Gelukkig wordt die niet ook nog eens gestolen. Gehaast fiets ik uiteindelijk naar huis. Ik log in op de website van mijn bank en controleer de afschrijvingen.
Loos alarm. Een storm in een glas water. Het collegegeld van mijn jongste dochter is afgeschreven en een groot aantal maandelijkse betalingen, hypotheek, VVE, ziektekostenverzekering. Geen onverwachte en grote bedragen opgenomen bij een onbekende pinautomaat in Delft. Ik haal opgelucht adem na een paar benauwde uurtjes.
Reacties