Over het verven van een kast

Mijn dochter is een dag op stap in Leiden met een vriendin en ik als vader schilder haar nieuwe kast. Samen met moeder gekocht bij de Ikea. In echte meisjeskleuren. Rose en wit. Vol goede moed ga ik 's ochtends van start. Het weer is goed,van tijd tot tijd schijnt de zon, soms is het even bewolkt en soms is er een windvlaag. Het rose dekt goed, in 1 keer, zelf heeft ze de grondverf al op de kast geschilderd. Het zijn wel veel planken, alles bij elkaar. In de oorspronkelijke kast zat maar 1 legplank, de rest was hanggedeelte. Maar mijn vrouw heeft extra tussenplanken gekocht, vier stuks en bijna alles moet tweezijdig geschilderd worden. Rond de middag is alles eenzijdig geschilderd en heb ik een pauze. Een lunch en een vergadering later kom ik terug voor de laatste sessie. Dan begint er van alles mis te gaan.
Ik begin met iets wit te schilderen dat rose moet zijn. Dat is niet al te erg. Even laten drogen en dan opnieuw schilderen. Dan trek ik de afplakband los van een plank en trek tegelijk de helft van het pasgeschilderde rose mee. Mijn dochter heeft van te voren niets geschuurd en de verf is een dun laagje acryl geworden dat makkelijk loslaat van de ondergrond. Maar natuurlijk moet ik door tot het einde. Ik schuur het kale gedeelte voor de zekerheid toch maar even en grond dat stuk opnieuw. Als ik helemaal klaar ben met alle planken ga ik even plassen. Ik loop naar buiten om mijn spullen, potten en kwasten, op te bergen en zie dat het regent. Niet zo'n klein beetje ook. Al gauw plenst het naar beneden op mijn versgeverfde planken. Samen met de andere dochter die thuis achter de computer zit haal ik zo snel mogelijk alle planken binnen. Maar van sommige planken is al een gedeelte bedorven. Die moeten morgen over. Dat valt niet mee, het verven van zo'n kast.