Na regen komt zonneschijn

Na een dag waarop ik een aantal keren flink verregend ben volgt een zonnige dag. Gisteren moest ik heen en weer naar het Theaterverzamelgebouw voor een gezellige ochtend met cultuurambtenaren. Daarna een regenpak kopen voor de jongste dochter. (Ondertussen afgekeurd want te rood en te groot.) Daarna via de Kamer van Koophandel weer naar huis. En maar regenen.
Toch was het geen vervelende dag. De ochtend was gevuld met korte voorstellingen van de bewoners van het Theaterverzamelgebouw. Eerst een fragment van Het Waterhuis, een stukje uit een kindervoorstelling. Twee jongedames die in een onbegrijpelijke taal met elkaar communiceren. Heel visueel. We slopen als dieven in de nacht de zaal binnen om achter de kijkende kinderen plaats te nemen. We mochten tien minuten meekijken. Fascinerend om te zien hoe kinderen naar theater kijken. Heel anders dan volwassenen, minder afstandelijk. Tegelijk hield de juf haar kinderen goed in de gaten.
Daarna naar boven naar de prachtige Van Waesberghe-zaal met schitterend bovenlicht. Hier speelt Powerboat een stukje uit de komende voorstelling, Datsja. Met touwen moeten de bezoekers de Duitse acteur in de lucht houden en kan het publiek armen en benen bewegen. Vanuit die spannende positie vertelt hij over zijn ervaringen als voetbalspeler. Een intrigerend stukje, ik ben benieuwd naar de hele voorstelling. De vorm is vernieuwend, interactief.
Toen weer naar beneden waar spelers van Rotjong een kort stuk speelden over loverboys. Niet altijd even goed geacteerd maar wel aangrijpend van thema. Geproduceerd op verzoek van het SPIOR. De vrouw die namens die organisatie de leiding heeft over het project ken ik. Vroeger zat ze in de studentenraad van Studium Generale. Ze komt uit een christelijk dorpje in de Hoekse Waard en heeft zich enige jaren geleden, na te zijn getrouwd met een islamitische man, bekeerd tot het islamitisch geloof. Ze heeft zonder moeite de overstap gemaakt van het ene strenge geloof naar het andere. Nu draagt ze een hoofddoek.
Het laatste stuk dat gespeeld wordt komt opnieuw uit de koker van Het Waterhuis. Een bewerking van de Abele Spelen, één van de oudste teksten uit de Nederlandse literatuur. het ziet er reuzespannend uit. Vier grote nagemaakte opengewerkte en gevilde varkens aan de achterwand verbeelden een slagerij. Daar wordt op het hakblok een vondeling gevonden. Ook deze scène smaakt naar meer.
Niet voor niets natgeregend.