Josephine

De vrouw achter de bar wil Josephine Baker spelen. Eerst komt ze niet op de naam van de negerin die in de jaren twintig Parijs het hoofd op hol bracht, maar als ze het woord bananenrokje noemt weet ik onmiddellijk wie ze bedoelt. Iemand heeft tegen haar gezegd dat ze op Josephine Baker lijkt. Uitgezonderd de lengte van haar lichaam, ze is Kaap-Verdiaans en klein, heeft haar gezicht veel weg van de Franse vedette. Ze zoekt nog iemand die een pak voor haar wil naaien. Ze wil niet bloot zijn, maar een pak dragen waardoor ze bloot lijkt. Ze weet dat ik vorig jaar een stuk heb geregisseerd waarin de hoofdrolspeelster naakt eindigde. Ze heeft er bewondering voor als iemand dat durft, maar durft het zelf niet. Als ze zegt dat er genoeg mannen zijn die willen komen kijken, waarschuw ik haar. Dat ze zich bekocht zullen voelen als ze niet echt naakt is en hun geld zullen terugeisen.
De vrouw achter de bar vertelt me nog het verhaal van de eerste zwarte hoer in Rotterdam, in een tijd dat er nog nauwelijks negers in Nederland te zien waren. Hoe alle mannen met haar naar bed wilden. In de rij stonden voor haar omdat ze ook wel eens met een negerin naar bed wilden. Ik denk aan de verhalen van toen ik klein was, hoe er werd beweerd dat bij Chinese vrouwen het geslachtsdeel niet verticaal zat, maar horizontaal. Iets wat ik niet tot half geloofde. Maar je kon immers nooit weten.
Als zich even later een schrijfster bij ons gesprek voegt zijn de rollen snel verdeeld. Zij zal een script schrijven, mijn vrouw kan het bananenrokje naaien en ik kan de regie doen. Genoeg stof voor een mooi verhaal. Een verhaal van de opkomst en ondergang van La Baker.
Thuis bekijk ik foto's van Josephine Baker en inderdaad, er is een zekere gelijkenis. De borsten van Josephine worden weliswaar meestal grotendeels verhuld door kettingen en sieraden, maar zijn daaronder bloot.

Bekijk hier een videofragment van Josephine Baker