Vertraging

Het lijkt alsof alle treinen vertraging hebben. Veel geklaag op de perrons. Sommige mensen verdenk ik er van overal en altijd te klagen. Anderen klagen wel, maar hebben eigenlijk, net als ik, maar een paar minuten vertraging. De perrons staan boordevol met wachtende mensen, een teken dat de vertragingen ernstig zijn. Als ik in Rotterdam langs de borden loop zie ik vertragingen die oplopen tot veertig minuten. Vooral rondom Amersfoort schijnt het een zootje te zijn. Vanochtend toen ik op de trein stapte las ik dat de storingen rondom Amersfoort opgelost waren, nu zijn er alweer genoeg nieuwe en misschien zelfs ernstiger storingen.
Ik voel me een ervaren treinreiziger. Ik tik rustig een stukje tekst op het perron tijdens de wachttijd op mijn trein. Als ik moet staan sta ik zonder klagen en vind snel een plekje als er een plaats vrij is. Voor een man alleen is er meestal wel ergens een plaatsje.
Ik ben niet later thuis dan verwacht. Mijn jongste dochter heeft opnieuw een lekke band. De vertraging die zij heeft als gevolg van lekke banden is een veelvoud van mijn vertragingen in het openbaar vervoer.