Versje

"Wil je een versje zingen?" vraagt de oom van mijn vrouw. Hoe kan ik weigeren? We zijn op zijn veertigjarig bruiloftsfeest in Drenthe. De hele avond al speelt een man met een grote spierwitte Ted-de-Braak-snor op een wonderorgel Hollandse liedjes. Drentse liedjes, het kabouter-Plop-lied, liedjes van Jantje Smit en van Vader Abraham. Niet bepaald mijn repertoire. Maar ik wil het proberen. Op ieder feest heb ik wel iets gezongen en ik heb zelfs fans in de familie. Al eerder op de avond heeft een andere oom in andere bewoordingen hetzelfde gevraagd. De feestzaal is behoorlijk gevuld en iedereen heeft het naar zijn zin. We worden om acht uur ontvangen met koffie en gebak en als straks om twaalf uur de eindronde met koffie en broodjes komt is het feest afgelopen.

Ik ga overleggen met de muzikant en we komen uit op het nummer Bring it on home van de Animals dat ik beter ken in de versie van John Lennon van zijn album Rock & Roll. Ik moet van tijd tot tijd even spieken op zijn blaadje met de tekst maar verder gaat het me goed af. Op de een of andere manier voel ik me hier in de provincie toch thuis. De provincie waar de ouderwetse blues nog leeft. Ik heb de provincie achter me gelaten om te vertrekken naar het westen en daar een nieuw leven gevonden, hier liggen mijn wortels. Niet echt in de zandgrond van Drente, maar in de klei van Groningen waar ik naar op weg ben.