Blankenberge # 03

Na een te lange vakantie gaan we verder met Blankenberge. Helaas is de acteur die Idriss zou spelen ziek geworden. Hij kan zes weken zijn stem niet gebruiken, of in ieder geval moet hij die zo min mogelijk belasten. Aan de andere kant is de actrice die mevrouw Verplancke gaat spelen (en dat zelf nog niet wist) er nu voor het eerst bij, terug van een exotische reis naar Zuid-Afrika.
Ik begin met een centrale scène die ik de noemer "Sex" heb gegeven. In deze scène vrijen Kurt en Carine machinaal met elkaar, hebben Idriss en Bertje een geheim afspraakje in de duinen en begluurt Philippe zijn liefje Brigitje terwijl ze zich omkleed in de jurk die ze op het slotfeest wil aantrekken. Armand drinkt eenzaam aan het strand en mevrouw Verplancke ligt in bed en kan niet slapen, heeft nare dromen. De scène vindt plaats aan het einde van het tweede bedrijf, vlak voor de pauze. Het is heet en warm en het begint te onweren. Een voorbode van onheil, het onheil dat mevrouw Verplancke aan voelt komen.
We rommelen wat met de (moeilijke) scène. Ik denk tegelijk na over mise-en-scène, over decor. Als de actrice die Brigitje speelt me vraagt welk liedje ze moet zingen in het laatste bedrijf omdat het liedje dat Tom Lanoye voorschrijft erg moeilijk te zingen is, antwoord ik in een opwelling: "Toi mon amour, mon ami" van Virginie Ledoyen uit de film Huit Femmes.