Spitsuur

Het is spitsuur in Rotterdam. Ik zit op het terras op de kruising van de Nieuwe Binnenweg en de Mathenesserlaan en auto's rijden af en aan. "In de stad is het druk, druk, druk, auto's rijden af en aan, drukte op de Lijnbaan, drukte op de ijsbaan," denk ik, onwillekeurig Wim Hofman citerend uit een boekje dat ik vroeger aan mijn dochters voorlas. Een fourwheeldrive zit vast voor het terras. De vier wielen gaan niet voor- of achteruit. Even denk ik dat twee boze mannen in een kleine auto er uit zullen komen om de wanhopige bestuurder, zelf ook geen kleine jongen, in elkaar te slaan, maar ze wurmen zich met hun autootje erlangs.
Naast mij wordt de serveerster uitgefoeterd door een boze klant. Ik verbaasde me er al over hoe ze de kaarten op de tafeltjes smeet, maar de meneer waarbij ze dat vlak voor zijn neus deed, is terecht opgewonden. Mirjam heet ze, in de Bijbel maakt haar naamgenote aanmerkingen op het huwelijk van Mozes met een Nubische. Ze is blond en aan de achterkant van haar hoofd is het haar een beetje uitgegroeid waardoor de haren als een soort pluizig staartje uitstaan. Haar naam heeft als betekenis de weerspannige, de onverzettelijke. Met haar stevige bouw ziet ze er redelijk onverzettelijk uit, maar de naam doet ze geen eer aan. Enigszins schaapachtig neemt ze het standje in ontvangst. Als enige tijd later de dame in mijn gezelschap om de kaart vraagt, verwijst ze haar naar twee tafeltjes verderop, waar een exemplaar van de kaart ligt die ze dan zelf maar moet gaan halen. Weerspannig en onverzettelijk.