Chalon dans la Rue: laatste dag (zondag)
Sympathieke voorstelling, opnieuw een jongeman en een meisjesachtige vrouw (op de foto hierboven) met twee knolletjes op het hoofd, acrobatiek en muziek. Ditmaal een jongedame met een accordeon die door haar vriend of man wordt opgetild terwijl ze haar melodietje blijft spelen. Van tijd tot tijd wordt de tijd stilgezet, gaat vooruit of achteruit, de spelers bewegen mee heen en weer, versnellen en vertragen. Erg knap gedaan. Het meisje slaat de jongen steeds opnieuw als de scene wordt herhaald. Toch een tedere voorstelling over de liefde. Je ziet dat ze het vaak gespeeld hebben, de voorstelling is tot in de puntjes uitgewerkt. Over ieder gebaartje, over iedere beweging is nagedacht,
Makadam Kannibal: Selection naturelle
Groot contrast met de vorige voorstelling. Groffe voorstelling die opvalt door het gebruik van fakirisme. Een dolgedraaide familie, een oude moeder met drie kinderen, twee zoons en een dochter, maakt elkaar het leven zuur met grof geweld. Doet me denken aan Alex d'Electrique van vroeger. De oude moeder, een pop die door de spelers afwisselend wordt bediend, wil zelfmoord plegen. De zoon komt thuis met een zwartgeblakerde dode kat en legt die op schoot bij de moeder. Als beloning krijgt hij een gloeilamp die hij met veel smaak opeet. Behalve op het groffe en vette spel drijft de voorstelling op dit soort fakirtrucs. Uiteindelijk bljft de zoon als enige over nadat hij min of meer per ongeluk zijn hele familie, moeder, broer en zus heeft uitgemoord. En tenslotte maakt hij opnieuw per ongeluk een eind aan zijn eigen leven. Moeilijk voor te stellen misschien, maar ondanks het bloedhete weer waarin we bijna een uur wachten tot de voorstelling begint, omdat de faam hem vooruit is gesneld en iedereen dit wil zien, is dit opnieuw een topper.
Un guèpe
Na de voorstelling neemt Mijn Lief een glas vruchtensap en wordt plotseling gestoken door een wesp. Ik hoor een Franse dame 'Un guèpe' roepen maar dan is het al te laat. Een rood puntje op haar oorlel is het bewijs. Ik probeer eerst de oorlel uit te zuigen, daarna het gif er uit te duwen maar de vrouw die de wesp het eerste zag is handiger dan ik. Zij duwt met grote kracht rondom de plek. De jongens van de bar zijn erg vrindelijk. Bestellen onmiddellijk de ehbo maar wij stellen ons tevreden met een beetje azijn op de wonde.
Nanda e Maila: Sconcerto d'amore
Ook bij het Italiaanse duo is het bloedheet. Hun liefdesconcert vind ik een beetje flauw en uit de tijd. Muzikaal kunnen ze veel maar de liedjes die ze gebruiken zijn te voor de hand liggend en de grappen nogal flauw.
Pilleurs d'epaves: Presents
Na weer enige tijd wachten in de rij voor een kaartje voor een voorstelling in de tent van Mme Suzy zijn we toe aan onze laatste voorstelling. De 'plunderaars van de scheepswrakken' zijn een gezelschap dat muzikaal objektentheater maakt dat me hier en daar aan Mini en Maxi doet denken. Het lijkt soms of bijna alle acteurs die hier hun kunsten vertonen op de mimeschool hebben gezeten. Vooral in beweging en in gezichtsuitdrukkingen zijn ze meesters. Veel mooie vondsten zoals de handschoen waarmee de vrouw met vijf vingers tegelijk op het bord tekent en de witte en zwarte tape waarmee kleding van karakter en uiterlijk veranderd. Het duurt allemaal iets te lang maar verder een wonderlijk mooie voorstelling. En daarmee was Chalons dans la Rue nog niet afgelopen.
Reacties