Bourgondisch eten

Natuurlijk wordt er tijdens de vakantie weer bijzonder weinig gekookt door onszelf. Helemaal niet, eerlijk gezegd. Geen enkele keer hebben we zelf inkopen gedaan en een maaltijd bereid. Maar iedere dag moet er gegeten worden.

Ondertussen zijn we aardig getraind in het vinden van een restaurant. Niet meer eindeloos zoeken maar snel beslissen. Aan de hand van de kaart, de prijzen of aan de hand van het uiterlijk van de klandizie. Soms met behulp van internet als er wifi is. Dan zoek ik naar een tip van de Lonely planet.

Het meest vreemde restaurant dat we op die manier vinden is het kaasrestaurant La bouche a l'oreille in Nancy waar de kaaslucht op ons drukt en bijna verstikkend is als een dikke deken, en naast Frans eten we regelmatig Italiaans.

Tijdens het festival Chalon-dans-la-Rue eten we op de festivalterreinen bij de cateraars die in tenten met simpele middelen allerlei lekkers tevoorschijn toveren. Vooral de pizza's bij De Docks zijn heerlijk, het eten bij Madame Suzy is iets minder van kwaliteit. Maar gezien de mate waarin iedereen zijn best doet mag dat de pret niet drukken. Zij hebben geen complete keuken tot hun beschikking.

Het allerlekkerst eten we in Chalon bij Chez Jules en het is een schande dat ik na een paar dagen alweer vergeten ben wat ik er at. Na lang zoeken in de uithoeken van mijn geheugen en met hulp van mijn lief weet ik het te reconstrueren: een tartare de volaille en rundvlees met een saus van blauwe kaas.

Tortellini met tonijn eet ik in Besancon (foto) bij een winkel in Italiaanse en Corsicaanse delicatessen die op de Rue Bersot een terrasje heeft, en mosselen met rijst in Chalon bij Via Roma. Dat laatste was na lang zoeken naar een restaurant (zie het vorige bericht). Maar toen we eenmaal in de Rue Strassbourg waren hoefden we niet lang meer te zoeken.

Soms eten we iets simpels en goedkoop in een toeristische eetgelegenheid maar meestal valt dat tegen. In Cluny bij La Nation zijn het vlees en de frites lekker maar is de sla halfwarm en verlept. Over de pannenkoeken in Dijon heb ik al geschreven.

In Bray eten we in La Grange Finot midden op het platteland. Een dag eerder zijn we daar met hulp van de wispelturige navigatie langdurig verdwaald. Daar eet ik echt op zijn boers een groot stuk rundvlees met een overheerlijke mosterd.

Het laatste avondmaal genieten we in het lege restaurant Miam-miam. Een soort van versierde boterham. Eenvoudig en lekker. Op de mijne ligt een specialiteit van de streek. Een rookworst die luistert naar de naam Morteau.

Al met al een lekkere Bourgondische vakantie.