Slaap

Mijn lief slaapt. Het is één uur 's nachts. Het is donker in de slaapkamer. Voor de zekerheid doe ik het licht in de douche niet aan om haar niet wakker te maken. In plaats daarvan doe ik het licht aan in de slaapkamer van onze jongste dochter. Die is er toch niet.

Ik ben bezweet na de reis. Met bus, met trein, met metro en fiets. Ik weet dat mijn lief morgen vroeg op moet dus doe ik zo stil mogelijk. Nadat ik mijn zweet heb weggenomen met een washandje glijd ik naast haar in bed. Voordat ik kan gaan liggen neem ik eerst het boek weg. Dat ligt op mijn kant van het bed. De gelezen pagina's onderop, het kaft naar boven. Ik leg het op het voeteneind aan haar kant. De volgende ochtend zal ik het op de grond horen vallen als ze opstaat.

Ik vis mijn T-shirt van onder mijn kussen vandaan. Trek het aan. Nu lig ik zo stil mogelijk naast haar. Ik hoor de geluiden van haar slaap. Haar adem, soms een kort snurken. Van tijd tot tijd is er een spiervertrekking. Ze draait zich om. Even hoop ik dat ze wakker zal worden omdat ze merkt dat ik ineens naast haar lig. Haar been raakt het mijne maar ze wordt niet wakker. In stilte wacht ik af. Zal ze ontwaken? Of toch niet? Ik beweeg zo weinig mogelijk en voel mezelf verstijven. Mijn knie doet een beetje pijn. Maar ik wil niet gaan verliggen. Verwacht dat ik me toch zal moeten omdraaien. Maar zonder dat ik het zelf in de gaten heb val ik ook in een diepe slaap.