Tien geboden (deel 1)
NT Gent/Wunderbaum doen de Dekaloog van Kieslowski over. Niet in tien delen van een uur, maar in twee theateravonden waarin ze de helft van de tien geboden behandelen. In deel 1 dat ik gisteravond in de Rotterdamse Schouwburg zag dus de eerste vijf. Omdat ik de serie destijds op televisie heb gezien kwamen sommige verhalen me onmiddellijk bekend voor, zoals deel 1 (Gij zult geen afgoden vereren, maar mij alleen aanbidden en boven alles beminnen.) en deel 5 (Gij zult niet doden). Anderen herinnerde ik me gedeeltelijk zoals deel 4 (Eert uw vader en uw moeder), waarbij de herinnering aan de filmversie naar het einde toe pas goed op gang kwam.
De voorstelling wordt gespeeld door de vijf leden van Wunderbaum en drie spelers van NT Gent, waarvan mij vooral Frank Focketyn opviel, een oudere acteur die ik niet eerder zag, maar geweldig diverse rollen speelde, zoals de vader in Eert uw vader en uw moeder en de ongeneeslijk zieke in deel 2: Gij zult de naam van de Heer, uw God, niet zonder eerbied gebruiken.
Iedere keer is er een andere verteller die het verhaal verteld waarbij anderen het verhaal spelen. Hilarisch wordt het in deel 4 als de verteller (Matijs Jansen) in een scène waarin een theaterrepetitie wordt verbeeld, plaats neemt in de zaal en vandaaruit de regisseur speelt.
Tijdens het kijken zag ik meer verband tussen de verschillende delen dan ik zag toen ik de films keek. Daar zat steeds een week tussen. Misschien is het ook de herhaling van iets wat je eerder gezien hebt, maar hoezeer de delen met elkaar te maken hebben is in de toneelversie duidelijker.
Er is veel te lachen en veel ontroering. Lachen kun je om de hulpeloosheid van de personages die door een wrede god of door zichzelf in moeilijkheden worden gebracht. Wie is verantwoordelijk? Zijn we verantwoordelijk voor onze eigen daden zoals ik graag geneigd ben te denken, of is er een opperwezen waarvan de wegen ondoorgrondelijk zijn dat ons moedwillig de verkeerde kant opstuurt?
Ook deze prachtige voorstelling is te zien in de geweldige (Internationale) Keuze van de Schouwburg. Foto: Frank Focketyn en Els Dottermans.
De voorstelling wordt gespeeld door de vijf leden van Wunderbaum en drie spelers van NT Gent, waarvan mij vooral Frank Focketyn opviel, een oudere acteur die ik niet eerder zag, maar geweldig diverse rollen speelde, zoals de vader in Eert uw vader en uw moeder en de ongeneeslijk zieke in deel 2: Gij zult de naam van de Heer, uw God, niet zonder eerbied gebruiken.
Iedere keer is er een andere verteller die het verhaal verteld waarbij anderen het verhaal spelen. Hilarisch wordt het in deel 4 als de verteller (Matijs Jansen) in een scène waarin een theaterrepetitie wordt verbeeld, plaats neemt in de zaal en vandaaruit de regisseur speelt.
Tijdens het kijken zag ik meer verband tussen de verschillende delen dan ik zag toen ik de films keek. Daar zat steeds een week tussen. Misschien is het ook de herhaling van iets wat je eerder gezien hebt, maar hoezeer de delen met elkaar te maken hebben is in de toneelversie duidelijker.
Er is veel te lachen en veel ontroering. Lachen kun je om de hulpeloosheid van de personages die door een wrede god of door zichzelf in moeilijkheden worden gebracht. Wie is verantwoordelijk? Zijn we verantwoordelijk voor onze eigen daden zoals ik graag geneigd ben te denken, of is er een opperwezen waarvan de wegen ondoorgrondelijk zijn dat ons moedwillig de verkeerde kant opstuurt?
Ook deze prachtige voorstelling is te zien in de geweldige (Internationale) Keuze van de Schouwburg. Foto: Frank Focketyn en Els Dottermans.
Reacties