Luigi Barzini: Van Peking naar Parijs per auto

Dit boek uit 1909 begint als een avontuur van Kuifje en het lijkt er dan ook op alsof Kuifje naar deze reporter is gemodelleerd. De reporter zit in zijn kantoor te lezen als hij wordt gebeld door zijn hoofdredacteur. Hij moet onmiddellijk op de redactie komen. In het rijtuig onderweg er naar toe overweegt hij wat er gebeurd kan zijn. Een oorlog, een crisis? Maar nee, de hoofdredacteur van de Corriere della Sera vraagt hem om als verslaggever deel te nemen aan de autorace van Peking naar Parijs. In gezelschap van de Italliaanse deelnemer de Principe Scipione Borghese, een adelijk heerschap dat eigenaar is van een modern automobiel. Maar eerst hij even langs New York en daarna door naar Peking. Met andere woorden: een reis om de wereld.

Het is jammer dat dit de Nederlandstalige versie van dit boek, dat gratis is te verkrijgen via de digitale Gutenberg-biblliotheek, slechts een samenvatting is, de hoogtepunten komen uitgebreid aan bod, grote gedeelten, zoals bijna heel Rusland en een groot deel van Europa, worden overgeslagen. Maar een indruk van hoe het was om te leven aan het begin van de moderne tijd, het begin van de twintigste eeuw, geeft het wel.

Tegelijkertijd lijkt het of de aard van de Chinezen al duizenden jaren hetzelfde is. Mooi is de beschrijving van de bureaucratie in China die op allerlei manieren de start van de race hindert uit angst voor de vuurwagen. De eenvoudige Chinese arbeiders die helpen om de auto te verplaatsen op plekken waar niet gereden kan worden, zijn daarentegen ontzettend vriendelijk.

Tot slot een citaat dat de snelheid van de verbindingen aan het begin van de twintigste eeuw weergeeft, niet te vergelijken met de snelheden van het internet nu:

"Mijn telegram aanvaardde de reis. Kalgan nam het aan, om het naar Peking over te seinen. Peking zou het naar Shang-hai zenden. Shang-hai naar Hong-kong, Hong-kong naar Singapore, Singapore naar Aden, Aden naar Malta, Malta naar Gibraltar, Gibraltar naar Londen. Het zou acht à tien uur onderweg blijven, voordat het op de plaats van zijn bestemming zou zijn aangekomen.

Maar de tijd van Pong-Kiong is acht uur vóór bij den midden-europeeschen tijd, en het telegram zou dus eigenlijk twee uur na het vertrek arriveeren. Het was 4.15; tusschen zes en zeven 's avonds zou mijn verslag op de redactiebureaux van de Daily Telegraph en van de Corriere della Sera zijn aangekomen, en reeds den volgenden morgen zouden de engelsche en italiaansche lezers weten, wat aan de automobilisten den dag te voren was overkomen in de woestijn van Mongolië.

Er is zoo iets grootsch in de overwinning, door draden en vonken behaald op tijd en afstand, dat zelfs de ziel van een journalist, die het meest gewend is aan de wonderen der snelheid, op sommige oogenblikken met bewondering en trots is vervuld."

Download Van Peking naar Parijs per auto hier.