tgMax: Staal

Zeven jongens. Zeven jonge jongens. Zeven jonge acteurs variërend in leeftijd van 17 tot 27 spelen in Staal van theatergroep Max zeven jonge jongens van zestien in het niemandsland tussen kind-zijn en volwassenheid. De ruimte lijkt op de kleedkamer van een sportcentrum. Zo zijn de jongens ook gekleed. Hemdjes en polo's op trainingsbroeken en spijkerbroeken. De jongens zijn stoer en sterk en tegelijk kwetsbaar. Ze kunnen nog niet echt zonder hun ouders maar willen zich wel van hun ouders losmaken. Ze willen graag een meisje maar weten niet hoe ze dat aan moeten pakken. Dat laatste wordt mooi getoond in een doldwaze scène waarin één van de jongens, verkleed als meisje, achterna wordt gezeten door de zes anderen (foto). Een geweldige choreografie met springen, duiken, koprollen, overgooien en vangen. Eén van de hoogtepunten in deze voorstelling die zowel ontroerend als indrukwekkend is.

Elementen worden op een mooie manier herhaald wat een goede structuur geeft aan de voorstelling. Elke keer als een nieuwe fase in het leven van de jongens ingaat, lopen de zeven kriskras over het toneel en roepen afwisselend een kreet, een commando (bijv: "We verlaten onze ouders!"), de overige zes roepen gelijktijdig en zo hard mogelijk "JA" of "NEE". Waarna een nieuw onderwerp in het stuk wordt aangesneden.

Ook wordt van tijd tot tijd één van de jongens uitgedaagd met de zin "Doen of waarheid", waarna die iets persoonlijks over zichzelf vertelt. De anderen zijn niet snel tevreden, de billen moeten echt helemaal bloot. Waarmee ze laten zien wat jongens echt beweegt, wat er achter het masker van stoerheid verborgen zit.

Een energieke voorstelling over de jeugd van tegenwoordig. En is de jeugd van tegenwoordig niet de jeugd van alle tijden? Ik zit in een zaal vol met jongeren in de leeftijdsgroep waarvoor de voorstelling bedoeld is. Er wordt goed op gereageerd, veel gelachen en ook ge-ooh-d. De jongens naast mij zijn te stoer om echt hard te klappen, maar tijdens het kijken waren ze vol aandacht. Maar ach, zijn wij niet allemaal zo geweest. Jongens waren we - maar aardige jongens. Al zeg ik 't zelf..