eReader

Hoe lang duurt het totdat boeken, net als liedjes, gratis of bijna gratis worden aangeboden op internet. Niet lang meer, schat ik. Voor mijn verjaardag wilde ik graag een eReader zodat ik een grote stapel boeken kan lezen, ingepakt in een compact elektronisch apparaat. Ik vind het een geweldige uitvinding en ben er erg blij mee.

Eerst had ik een kruising tussen de iPad en een eReader besteld (Pocketbook IQ) omdat ik ook wilde internetten, mijn emails lezen, foto's en video's kijken, maar na een dag of drie kwam ik tot de conclusie dat ik de meeste van die dingen ook met mijn mobiel al kan, dit toestel niet heel veel toegevoegde waarde heeft en dat het scherm niet echt prettig leest. Dus de bestelling teruggestuurd en mezelf een echte eReader aangeschaft, een Sony PRS T-1.

Het heeft iets ouderwets, dit apparaat. Een zwartwit-scherm dat me doet denken aan het scherm van onze allereerste computer, de Mac Classic II van Apple die we rond 1992 aanschaften. Het wonderlijkste van het scherm vind ik dat e-ink geen licht geeft. In het toestel zit ook een browser die webpagina's in zwartwit weergeeft. Waarmee je goed mobiele nieuwssites kunt lezen. Foto's zien er op dit scherm uit als krantenfoto's.

Ik begon het gebruik van het apparaat met verder lezen van Ulysses van James Joyce dat ik al enige tijd aan het lezen was. Eerst op het scherm van mijn mobiel (te klein), en daarna, nadat ik in Dublin voor 2,39 een papieren versie had gekocht, op papier. Handig van het lezen op de eReader is dat je altijd een woordenboek bij de hand hebt zodat je elk woord dat je niet kent, simpelweg door het met je vingertop aan te raken, kunt laten vertalen. Ik hik nu tegen het laatste deel van Ulysses aan en heb een adempauze genomen voor de slotmonoloog van Molly.

Het lezen op de eReader is heerlijk. Het eerste hele boek heb ik ook al gelezen. Van Peking naar Parijs per auto. Daarover binnenkort meer.