Jonathan Coe: The terrible privacy of Maxwell Sim

Privacy of het gebrek daaraan is een actueel onderwerp. Iedereen deelt zijn gegevens en geheimen via sociale netwerken en niets is meer van jou alleen. Soms wil je wel eens helemaal alleen zijn en dat overkomt Maxwell Sim tijdens zijn reis naar het uiterste Noorden in gezelschap van een doos tandenborstels en de stem van zijn SatNav (Engels voor TomTom) die hij Emma noemt. Dat blijkt geen pretje. Onderweg gaat hij zich meer en meer identificeren met Donald Crowhurst, een zeezeiler die eind zestiger jaren rond de wereld probeerde te zeilen, de boel bedotte, en uiteindelijk zelfmoord pleegde toen alles misliep. Dat overkomt Maxwell Sim niet weten we al vanaf de eerste pagina. Hij wordt gevonden, naakt in zijn auto, onderkoeld en in gezelschap van twee lege whiskeyflessen. Hoe hij daar terechtkomt vertelt het boek.

Jonathan Coe vertelt het verhaal vanuit het perspectief van de hoofdpersoon, afgewisseld met de tekst van documenten die hij in handen krijgt. Het verhaal van Crowhurst, het relaas van een rampzalige gebeurtenis tijdens een vakantie, een verhaal over een vakantie met zijn vader en tenslotte de geschiedenis van zijn comceptie geschreven door zijn vader. Deze vier verhalen zijn gekoppeld aan de vier elementen, respectievelijk water, aarde, vuur en lucht. Door deze verhalen komt Maxwell Sim steeds meer over zichzelf te weten en dat maakt hem niet gelukkiger. Hij wil zijn zoals de Chinese vrouw die hij helemaal aan hey begin van het boek kaart ziet spelen met haar dochter in een restaurant in Sydney.

Het is het eerste boek dat ik van Jonathan Coe lees en op het allerlaatste korte hoofdstukje na dat me minder bevalt, vind ik het een fantastisch boek.