Gisteren nam de Erasmus Universiteit Rotterdam afscheid van het kunstwerk
Zonder Titel van Hans Petri, dat in de volksmond 'de eieren' wordt genoemd. Zelf was ik enige tijd in de veronderstelling dat het
Balancerende bekkens heette als gevolg van een voorstelling die ik organiseerde in 2001, in het jaar dat Rotterdam Culturele Hoofdstad was. Die voorstelling heette
De Geheime Stad en voerde langs de kunstroute op de universiteit. Bij het kunstwerk van Petri maakte de Erasmus Dance Company een voorstelling die
Balancerende Bekkens heette. Die naam bleef in mijn achterhoofd hangen en werd voor mij de titel. Een andere mooie titel zou zijn
Tegen de rechtlijnigheid, de kop van een krantenartikel over Petri naar aanleiding van zijn voorstel voor een kunstwerk ter nagedachtenis aan koningin Wilhelmina. Een kunstwerk dat er uiteindelijk nooit kwam. Dit kunstwerk kwam er wel en moet nu verdwijnen vanwege de reorganisatie van de campus en ook omdat het kunstwerk gewoon 'op' is. Het werd ondeugdelijk gebouwd, wat toen het gemaakt werd nog niet bekend was, van spuitbeton. De Erasmus Dance Company kwam voor het afscheid terug bij de eieren. Opnieuw maakten ze een dansvoorstelling op en rond de eieren. Ook Marna Bakker zong ter afscheid
Addio van Verdi uit
La Traviata. Kunst lijkt vaak zo oneindig maar is dat niet, net zo min als de pindakaasvloer van Wim T. Schippers in Museum Boymans.
Reacties