Reinier van Mourik wint Monologenfestival

Gisteravond heeft Reinier van Mourik het Monologenfestival gewonnen met zijn monoloog Dagboek van een gek. Terecht, alhoewel de keuze van de jury die bestond uit Leny Vos (regisseur en ex-voorzitter van de Rotterdamse Vereniging voor Amateurtheater), Marga Zwirs (stem- en zangpedagoog) en Joop Keesmaat (acteur) voornamelijk door smaak werd bepaald. Ook de monologen van Helena Evora (Kind noch kraai, geregisseerd door Francien Schraal) en de monoloog van Minnekus de Groot (De Verliezers, geregisseerd door Kees Deenik, waar ik vorige week al over schreef), hadden mijns inziens kunnen winnen. Van de monoloog van Barbara Willems (Stemmen, geregisseerd door Reint Laan) snapte ik eerlijk gezegd niet veel. Veel vorm, veel muziek, veel beweging, interessante tekst, maar waar ging het over en waar ging het naar toe? Voor mij waren er drie mogelijke winnaars.

Na afloop word ook ik als regisseur door veel mensen gefeliciteerd met de overwinning van Reinier. Ik heb er een enigszins ambivalent gevoel bij. Ik heb de monoloog geregisseerd en er zitten nog steeds een groot aantal van mijn ideeën en aanwijzingen in, maar hoe groot is mijn aandeel in de uiteindelijke voorstelling? Een monoloog regisseren is toch meer coachen dan regisseren. Het meest heeft Reinier geleerd van het vele spelen in de huiskamers van vrienden en kennissen. Een slimme zet.

Tijdens het spelen van de finalevoorstelling is Reinier duidelijk nerveus. Hij verspreekt zich vaak maar weet de spanning van het stuk goed op te wekken en vast te houden. De voorstelling is ondanks die versprekingen zelfs sterker dan de week er voor. De kreet op het einde wanneer de gek om zijn moeder roept gaat door merg en been.