De Verliezers

Het klinkt alsof je gelijk al wilt verliezen in de wedstrijd die het Monologenfestival is. Maar het is de titel van een boek van Anna Blaman: De Verliezers. En Minnekus de Groot die de monoloog speelt gebaseerd op het boek is zeker geen verliezer. De verliezers zijn de personages in het boek en de mensen die niet zijn komen kijken naar de monoloog van Minnekus. Want die is echt goed. Hij speelt slecht een klein gedeelte uit het boek maar doet dat indrukwekkend. Hij schakelt van het ene personage naar het andere en dat gaat hem erg goed af. Hoofdpersoon is de ik-figuur die zojuist zijn vrouw Lucia heeft verloren. Ze heeft niet echt van hem gehouden en hem bedrogen met een man van wie ze een ring heeft gekregen. Ze ligt opgebaard in het huis wat mooi wordt weergegeven door een rechthoek van blauw licht. De ik-figuur draagt een wit overhemd met te korte mouwen, een te korte stropdas en een te korte broek. Dat alles geeft mooi de benauwdheid van de vijftiger jaren weer. Lucia is vreemdgegaan, iets wat haar man pas heeft ontdekt na de dood van de geheime minnaar. Hij heeft haar vergeven maar zij is altijd van 'de ander' blijven houden wat blijkt uit de ring die ze van hem heeft gekregen en die ze tot haar dood is blijven dragen.
In het stuk wordt de periode vlak na de dood van Lucia gespeeld en alle personages die daar mee te maken hebben. Het stuk is voornamelijk serieus met hier en daar een komische noot en eindigt met een aanklacht tegen god die dit allemaal toch maar laat gebeuren. Indrukwekkend.

Aan het begin van de avond twijfel ik of ik mee moet doen met de publieksjury omdat ik het altijd moeilijk vind om voorstellingen met elkaar te vergelijken. Van te voren neem ik me voor niet te gaan als ik het niet helemaal zeker weet. Maar na het zien van de voorstelling De Verliezers doe ik toch mee. Het mag niet baten. De monoloog van Martin Treffers (hele lange titel van Esther Gerritsen die ik hier niet ga herhalen) wint de prijs van publiekslieveling. Ook een mooie voorstelling, daar niet van.