ROtv

Ik ontvang een uitnodiging voor de voorpremière van ROtv. Ik weet niet waarom maar ik maak er graag gebruik van. Op de avond zelf heb ik moeite me van de bank los te trekken, daadwerkelijk op de fiets te stappen en naar de William Boothlaan te fietsen. Met veel inspanning lukt het toch. Het is buiten koud en guur. Onderweg begint het al een beetje te regenen en ik heb geen regenjas aan of bij me. Ik heb niet mijn nachtfiets mee maar de goede fiets dus die parkeer ik voor het politiebureau op de Witte de Withstraat in de hoop dat de politie er tijdens mijn afwezigheid op zal letten. Dan loop ik naar het Ro-theater.

Binnen is het gelijk gezellig. Ik tref de Meestergitarist en zijn vriendin, de Kostuumontwerpster en vele anderen. De avond wordt ingeleid door de directeur van het RO theater en door het hoofd van TV Rijnmond. Dan begint het programma. Vier films krijgen we te zien, elk van dertig minuten, nep-documentaires of zoals dat tegenwoordig heet mockumentaries. Gemaakt door Pieter Kramer en André van der Hout. De eerste verwierf faam met zijn serie Dertig Minuten met Arjan Ederveen en deze films zijn in zekere zin van het zelfde laken een pak. Maar er is een verschil. In deze films spelen verschillende acteurs van het RO theater de hoofdrol, in de vier films die ik zag Fania Sorel, Paul R. Kooy, Jacqueline Blom en Rogier Philippoom. Ze worden niet omring door acteurs maar voor het grootste gedeelte door mensen die gewoon zichzelf spelen zoals de directeur van Poetry International, Bas Kwakman, en de mensen van Dress for success, een bedrijfje dat sollicitanten helpt in het vinden van een baan door ze van passende kleding te voorzien.

Alle vier de films zijn kleine juweeltjes. Juist dit verschil tussen fictie en waarheid geeft een extra dimensie en diepte aan het resultaat. Ik heb veel gelachen en raak zelfs ontroerd aan het einde van de aflevering Montmartre aan de Maas als alle plannen van Kim in het water vallen. Ik weet: dit is niet echt, toch ontroert het spel van Fania Sorel omdat het bijna echt lijkt.

Foto: Paul R. Kooy in: Ik ga, want anders blijf ik