Neelie

Vandaag staat ze op de voorpagina van het dagblad Trouw en, nog bijzonderder, op de Financial Times. Neelie Kroes. De eurocommissaris die overal invallen laat doen en gisteren bij de farmaceutische industrie. Vanochtend zit ze in een draaistoel tegenover Twan Huijs voor het programma Nova College on Tour voor een publiek van studenten van de Erasmus Universiteit Rotterdam. Ik ben er bij.

Gefascineerd zit ik me te verbazen over hoe ze alle vragen handig beantwoord, alle aanvallen makkelijk pareert en tegelijk vriendelijk en charmant blijft. Geen Nikkelen Neelie, eerder de pussycat waarmee ze bij haar aantreden als eurocommissaris werd vergeleken. Maar geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. De studenten stellen intelligente vragen maar de antwoorden zijn minstens zo intelligent. Privéleven, politiek, zakenleven, alles komt aan bod maar niets brengt haar in het nauw. Ik merk dat ik haar bewonder.

In 1958 studeerde ze, dus ze moet al een aardige leeftijd hebben, toch blijft ze jong. Ze draagt een mooi en kleurig colbert, daaronder een zwarte jurk, donkere kousen en pumps. Een dame. Vroeger, in haar tijd als minister van verkeer en waterstaat, had ik een hekel aan haar. Nu is ze ouder en wijzer, en bewonderenswaardiger in mijn ogen. Ze kan niets anders dan respect afdwingen. Door wat ze doet en door hoe ze is.