Verlangen

Ik stond vorige week met lege handen toen geen van mijn spelers kwam opdagen bij de repetitie en ik was benieuwd of mijn productie nog door zou gaan. Dit keer krijg ik op de heenweg een sms'je van een van de spelers dat ze nog steeds ziek is. Dat betekent dat ik nog twee spelers kan verwachten, maar ik ben benieuwd of zij met zijn tweeën nog door willen gaan. In de fietsenstalling knalt mijn derailleur tussen de spaken van mijn achterwiel. Ik probeer het ding nog recht te buigen maar ik kan niet meer fietsen. Ik bel naar mijn contactpersoon op school dat ik iets later ben en loop snel naar huis, was mijn pikzwarte vingers en fiets snel naar de locatie waar ik dramales geef. Daar zitten de twee dames en mijn contactpersoon al te wachten. Ik vertel hun dat de derde speler niet zal komen en verwacht dat zij nu ook het bijltje er bij neer zullen gooien. Niets is minder waar. 'We doen het met zijn tweeën', roepen ze enthousiast en we gaan aan de slag. Wat extra repetities worden gepland en in een uur of twee schrijven we de opzet van het stuk onder de titel "Verlangen". Over twee vrouwen die er naar verlangen elkaar te zijn. Nog twee weken, nog vier repetities en dan staat het op de planken van het Bibliotheektheater!

Reacties

Populaire posts