Opa
Vandaag is het een druilerige dag. De regen blijft maar langs de ramen lopen terwijl ik aan mijn Sinterklaas-surprise werk. Vandaag is het ook 30 november. De verjaardag van mijn opa. Zou hij nog geleefd hebben dan was hij nu 112 geworden. Dat wordt geen mens en hij dus ook niet. Hij werd 94 en stierf. De avond voor zijn dood had mijn vader nog een lang gesprek met hem. Volgens mijn vader was hij nog heel helder en er was geen enkel teken dat hij diezelfde nacht zou overlijden. Hij was in het ziekenhuis voor iets simpels. Ik ben vergeten wat.
Ik herinner me mijn opa ook als helder. Een intelligente en belezen arbeider. Een timmerman die prachtige zwaluwverbindingen kon maken. Zijn leven lang lid van de SDAP die later de PvdA werd. Liefhebber van Multatuli, een eigenschap die hij aan vele van zijn kinderen en kleinkinderen heeft doorgegeven. (Niet echt aan mij. Ik heb alleen de Max Havelaar gelezen, wat ik een mooi boek vond maar dat me niet de lust gaf meer te lezen.) Zijn leven lang trouw aan zijn vrouw, mijn oma. In het laatste gesprek met mijn vader vertelde hij dat hij haar nog elke dag miste. Zij was vlak voor haar negentigste verjaardig gestorven, een jaar of vijf eerder.
Een druilerige dag, deze dertigste november. Dat was het niet op de dag dat mijn opa gecremeerd werd. Dat was een heerlijke zonnige dag in mei. Mijn vrouw was hoogzwanger van onze oudste dochter. Mijn opa en mijn oudste dochter hebben elkaar nooit ontmoet. Dat vond en vind ik nog steeds jammer. Ik geloof in de eigenheid en individualiteit van elk persoon, maar zij heeft zeker trekken van mijn opa overgeërfd. Haar liefde voor lezen, haar liefde voor de natuur.
Zo leeft mijn opa, zelfs op een droevige en van regen doordrenkte verjaardag als deze, toch nog een beetje voort.
Ik herinner me mijn opa ook als helder. Een intelligente en belezen arbeider. Een timmerman die prachtige zwaluwverbindingen kon maken. Zijn leven lang lid van de SDAP die later de PvdA werd. Liefhebber van Multatuli, een eigenschap die hij aan vele van zijn kinderen en kleinkinderen heeft doorgegeven. (Niet echt aan mij. Ik heb alleen de Max Havelaar gelezen, wat ik een mooi boek vond maar dat me niet de lust gaf meer te lezen.) Zijn leven lang trouw aan zijn vrouw, mijn oma. In het laatste gesprek met mijn vader vertelde hij dat hij haar nog elke dag miste. Zij was vlak voor haar negentigste verjaardig gestorven, een jaar of vijf eerder.
Een druilerige dag, deze dertigste november. Dat was het niet op de dag dat mijn opa gecremeerd werd. Dat was een heerlijke zonnige dag in mei. Mijn vrouw was hoogzwanger van onze oudste dochter. Mijn opa en mijn oudste dochter hebben elkaar nooit ontmoet. Dat vond en vind ik nog steeds jammer. Ik geloof in de eigenheid en individualiteit van elk persoon, maar zij heeft zeker trekken van mijn opa overgeërfd. Haar liefde voor lezen, haar liefde voor de natuur.
Zo leeft mijn opa, zelfs op een droevige en van regen doordrenkte verjaardag als deze, toch nog een beetje voort.
Reacties