Narisk # 19
We werken hard aan het stuk. Voor de lunch doen we eerste helft uitgebreid, scène voor scène. Na de lunch de tweede helft. Dan, na een korte pauze, het hele stuk achter elkaar, de eerste doorloop. Ik ben content met wat we hebben. Het stuk duurt ongeveer een uur en een kwartier, het is afwisselend, alle karakters komen goed en evenwichtig verdeeld aan bod. Het is echt een stuk van ons allemaal geworden.In de pauzes werk ik wat we aan nieuwe teksten hebben bij in het script op de laptop. Tussen de middag lopen we naar de dichtstbijzijnde Spar, maar die blijkt in de winter dicht te zijn. Als we terugkeren ligt Niels op de bank televisie te kijken. Ik kijk samen met hem naar Andere Tijden over mijn jeugdheldin van de Olympische Spelen 1964, de Friese Sjoukje Dijkstra.
We eten taco’s en tortilla’s die Nienke en Ferry hebben klaargemaakt. Lekker weer eens taco’s te eten, lang niet gedaan.
Na het eten wil ik ‘s avonds nog tijd besteden aan de monologen in het stuk. Ik geef iedereen een kwartier om een paar keer, met tussen door aanwijzingen, z’n monoloog te doen. Ook hiermee komen we een stuk verder. Om halfelf stoppen we en bel ik mijn vrouw om te vragen hoe het met haar is. Daar is het niet zo goed, want ze is in de supermarkt beroofd van haar portemonnee, met alle pasjes en haar rijbewijs.
We zitten en drinken nog een tijdje, zingen een gigantische hoeveelheid Nederlandstalige liederen uit het repertoire van de afgelopen vijftig jaar en drinken daarbij een grote hoeveelheid rode wijn. Als alle flessen leeg zijn gaan we naar bed.
Reacties