Radiotelescoop

Opeens zijn we in Westerbork. Een plaats die ik me niet herinner vanwege het doorvoerkamp dat hier in de Tweede Wereldoorlog was maar vanwege de lange rij radiotelescopen. Als jongetje in korte broek kwamen we hier op de fiets vanuit Grollo om de wonderlijke gevaartes te bekijken die vierentwintig uur per dag de ruimte in tuurden om radiosignalen op te vangen. Nu is het geen zomer maar winter. Het is koud als we het lange slingerpad afleggen naar waar de telescopen staan opgesteld. De relatieve afstand tussen de planeten van ons zonnestelsel wordt langs het pad weergegeven en zo weten we hoe ver we ongeveer nog moeten lopen voordat we er zijn.

De radiotelescopen zijn net als ik ouder geworden, niet gerimpeld, maar hier en daar zie ik roestvlekken. Het is onduidelijk of de telescopen nog steeds worden gebruikt, of ze nog in werking zijn, maar de zaterdag na ons bezoek lees ik in de krant een artikel over een man, in Groningen werkzaam aan de universiteit, die bezig is met Lofar, een nieuw project met radiotelescopen over de hele wereld. Op zondag 13 juni 2010 is een grote nieuwe radiotelescoop door de koningin geopend in Exloo, eveneens in Drente. Geen schotel, maar een reeks sprieten. Minder aansprekend. Maar uiteindelijk zal het de grootste radiotelescoop ter wereld worden.