#IFFR 3: Die Unsichtbare

Een echte acteursfilm. Dat is Die Unsichtbare. Met prachtig acteerwerk. En het gaat ook nog eens over theater. Een film die iedereen die op een (jeugd)theaterschool zit zou moeten zien. Hoe ver ga je om je in te leven in een rol? Wat is de prijs die moet betalen voor je ambitie?

Deze en andere vragen komen aan de orde in Die Unsichtbare. Een jonge toneelschoolstudente die op toneel in slaap valt tijdens een belangrijke schoolvoorstelling krijgt onverwacht de hoofdrol in een toneelstuk van een vooraanstaand regisseur. Thuis worstelt deze Josephine met de haat--liefdeverhouding die ze heeft met haar autistische zus en haar moeder die alleen aandacht heeft voor deze hulpbehoevende zus. Haar Deense vader is in Denemarken achtergebleven. Josephine is voor haar moeder onzichtbaar en in gezelschap is ze dat eveneens, een meisje dat door niemand wordt opgemerkt. Totdat het oog van de beroemde regisseur haar ontdekt.

Ze wordt gevraagd de hoofdrol te spelen in het fictieve theaterstuk Camille, een Lulu-achtige rol over een jonge vrouw die zich overgeeft aan seksuele escapades en voor wie sex is als het eten van koekjes, ze krijgt er nooit genoeg van. Een rol die Josephine niet bepaald op het lijf is geschreven want ze is nog nooit met een man naar bed geweest.

Vol vuur stort ze zich op de rol en gaat in volledig kostuum de straat op om het leven dat Camille leidt uit te proberen. Zo ontspint zich een spannend avontuur waarin alleen de enigszins clichematige affaire met de regisseur me stoorde. Voor het overige vind ik Die Unsichtbare een prachtige acteursfilm. Niet wereldschokkend of vernieuwend in vorm, maar een geweldige film met een goed dramatisch scenario.