Gestrand

Het lijkt of het seizoen van de sterfgevallen is begonnen. Op Tweede Kerstdag overlijdt een oude Friese tante van me, op de derde dag van januari een oude tante van Mijn Vrouw. Daarna overlijdt De Choreograaf en als vierde de moeder van een vriendin. Ondanks het slechte weer besluiten we om toch naar Drente af te reizen. Tot voorbij Utrecht gaat alles goed. Als we langzamer gaan rijden vraag ik aan Mijn Vrouw of we in de file naar Utrecht zitten. Dat blijkt niet het geval. Utrecht zijn we al voorbij, niets van gemerkt. Maar tussen Utrecht en Amersfoort loopt het verkeer vast.

Op de telefoon van Mijn Vrouw die als gps dient zien we de afstand tot onze eindbestemming, Zweeloo, gedurende een uur lang bijna niet afnemen. Ook de tijd staat stil. 1.23 uur tot de eindbestemming. We hebben tweeëneenhalf uur uitgetrokken voor de rit maar zien al snel in dat we de afscheidsdienst niet gaan halen. Bij Amersfoort besluiten we om te keren. In het hoofdstation, waar alle treinen vertraging hebben, gaan we beiden naar het toilet en keren terug. Nogmaals staan we heel lang in de file. Van kwart voor twaalf tot kwart over vijf zitten we bijna constant in de auto. Rotterdam-Utrecht en Utrecht-Rotterdam is goed te doen, maar Utrecht-Amersfoort v.v. is hopeloos op deze Witte Vrijdag.

Op een vreemde manier zijn we opgelucht dat we het toch hebben geprobeerd. We hebben geen ruzie gemaakt, zijn allebei in goede stemming als na een behoorlijk voorspoedige treinreis met betrekkelijk weinig vertraging gezien de omstandigheden op het spoor onze Jongste Dochter uit Utrecht terugkeert.

Niet lang daarna overlijdt om het seizoen van de sterfgevallen af te maken, als vijfde in de reeks, nog één van mijn oude Friese tantes.