Dagboek Sardinië: Gestrand in Sassari

Nuoro, 19 VII 2010

Casa Solotti op één van de flanken van de Monte Ortobene in Nuoro was een plaats op Sardinië waarnaar ik graag terug wilde keren. Een plek van rust en stilte in de bergen met vanaf het terras voor je kamer een schitterend uitzicht. Met een heerlijk ontbijt van de eigenaar en zijn Franse vrouw, Mario en Fréderique.

's Ochtends om kwart voor elf staan we klaar bij de bushalte in Lu Bagnu van de Arst, de busmaatschappij die alle grote en ook veel kleine plaatsen op Sardinië met elkaar verbindt door middel van moderne donkerblauwe airconditioned bussen. We wachten op de bus naar Sassari. Het is zondag. dus weet je maar nooit of er een bus komt. Volgens de dienstregeling zou er eentje moeten vertrekken om tien over elf, maar uiteindelijk komt de bus pas om twintig voor twaalf zoals de buschauffeur van een andere bus ons de dag er voor had voorspeld. Maar eenmaal in de bus is het altijd een feest om comfortabel door het Sardeense landschap te worden rondgereden door een betrouwbaar aandoende chauffeur en te genieten van de vergezichten.

In een uur zijn we in Sassari en daar stranden we. Het is rond het middaguur. Ik wil een kaartje kopen bij de vrouw achter de kassa en zij vertelt me dat de eerstvolgende bus naar Nuoro pas om kwart over zes 's avonds vertrekt. We zouden de trein kunnen proberen is haar advies maar ze is niet op de hoogte van de dienstregeling. We lopen met onze rugzakken op naar het station dat gelukkig vlakbij is.

Als we er aankomen is het loket gesloten. Er gaat een trein naar Cagliari die om half vier vertrekt en om ongeveer vijf uur in Macomer aankomt. Maar of we daar een aansluiting hebben op een trein naar Nuoro kunnen we niet ontdekken. We vragen het een tweetal mannen van de spoorwegpolitie. Ze raadplegen een computer in hun kantoortje en komen tot dezelfde conclusie. Om vijf uur in Macomer. Of daar een aansluiting is op een trein naar Nuoro? Ook zij weten het niet.

Ondertussen is het tijd dat het loket open gaat. Mijn Vrouw stuurt een sms naar Casa Solotti met de mededeling dat we nog niet weten hoe laat we daar aankomen en ik ga naar het geopende loket. De man aan het loket vertelt me nogmaals wat we al weten en laat het me voor alle duidelijkheid nog eens zien aan de hand van een papieren dienstregeling. Maar of er in Macomer een aansluitende trein is naar Nuoro, dat weet ook hij niet. Die lijn wordt verzorgd door een andere maatschappij. Daar heeft hij geen dienstregeling van.

Ik stel Mijn Vrouw voor om dan toch maar de bus te nemen en het oude centrum van Sassari te gaan bekijken dat volgens onze Ruwe Gids (Rough Guide) erg mooi moet zijn. Voor het station staan twee kleine busjes klaar voor vertrek. De chauffeur van de voorste bus verwijst ons naar de achterste bus, lijn 8, de Ligna Centrale. We willen kaartjes kopen voor een ritje naar de Duomo in het centrum maar die hadden we van te voren moeten kopen. Gelukkig matst de chauffeur ons en brengt ons gratis naar het centrum van de stad dat niet eens al te ver weg blijkt te zijn. We rijden door een brede straat, de Vittorio Emmanuele II, en vangen steeds glimpen op van kleine smalle steegjes links en rechts van ons. Ik heb de chauffeur gevraagd ons ergens in de buurt van de Dom af te zetten en hij stopt bij een iets bredere straat met aan het begin daarvan op de hoek een wegwijzer die de richting van Il Duomo aangeeft. Nadat we een tamelijk saaie parkeerplaats zijn overgestoken ontdekken we rondom de Dom een indrukwekkend en fotogeniek oud en uitgestrekt stadscentrum, het centrum van Sassari.