Dagboek Sardinië: Voor het vertrek
De laaste ochtend in Lu Bagnu. We zitten op het terras van de bar onder hotel Costa Doria, Ricevitoria 137. We wachten op de bus die ons naar Sassari zal brengen waar we overstappen op de bus naar Nuoro. Daar logeren we net als vorig jaar in Casa Solotti op een helling van de Mone Ortobene.
Gisteren een tamelijk luie dag. Eerst moest de gehuurde Fiat Panda worden teruggebracht. Daarna zijn we het dorp ingelopen. We brengen een bezoek aan de Oude Bron en tappen daar tamelijk zout water dat koud en in een dikke straal uit een ijzeren kraantje loopt. We vervolgen ons pad en lopen rustig het stadje in en drinken een kop koffie in het Café de Paris dat ogenschijnlijk niets met de Franse hoofdstad te maken heeft. Wellicht dat het echtpaar achter de bar elkaar daar ontmoet hebben of dat hun huwelijksreis daar plaatsvond. Op weg naar het café kruisen we een bruiloftsstoet op weg naar de top van de berg waarop het stadje Castelsardo is gebouwd. De bruid zit breeduit lachend op de achterbank van een personenauto, ingeklemd tussen haar moeder of schoonmoeder en de bruidegom of zijn vader, tussen haar ouders? Het gaat te snel voorbij om het goed te kunnen zien.
We klimmen verder omhoog naar Aragona, een snackbar/café waar we een paar dagen eerder heerlijk en romantisch hebben gegeten bij het schemerlicht van de ondergaande zon met uitzicht op zee. Daar heeft zich op het terras een aantal mensen verzameld, twee dames in jurken, een vijftal mannen, waarvan twee in overhemd met vest en zwarte pantalon, de andere drie gewoon netjes gekleed. De jongste van de twee dames kijkt voortdurend verveeld of chagrijnig en heeft een buggy en een kind, de oudste man en vrouw zijn overduidelijk de opa en oma van het kind.
De mannen drinken ondanks het vroege uur, het is rond half twaalf, een groot aantal flessen Ichnusa leeg, het lokale bier van Sardinië, om vast goed in de stemming te komen. Wij zelf houden het op Limonata.
Voordat we voor de siësta teruggaan naar onze jeugdherberg wil ik graag de kathedraal van binnen zien. Daarbinnen treffen we het bruiloftsgezelschap weer aan. Nu opgesteld voor de familiefoto. De fotograaf wordt als een ster behandeld. Achter hem staat een andere man op een stoel met een stuk karton in zijn hand dat hij heen en weer wappert om het kale hoofd van de fotograaf koel te houden.
Reacties