Conny Janssen Danst: Common ground
Op het dak van de hofbogen speelt Conny Janssen Danst de voorstelling Common Ground. Het is lang geleden dat ik een voorstelling van Conny Janssen heb gezien en ik kan me herinneren dat ik toen dacht 'moderne dans voor beginners'. Toegankelijke dans, mooie beelden, mooie choreografie.
Bij deze voorstelling is het decor gelijk al prachtig. We zitten op het dak, in de open lucht op een tribune die boven de rails van het oude Hofpleinlijntje is gebouwd. We kijken in de richting van het Weena en zien van tijd tot tijd een trein opduiken uit de tunnel op weg naar het Centraal Station of zien een trein de andere kant op de tunnel induiken. Tijdens de voorstelling valt het duister. Is het aan het begin van de voorstelling nog gewoon licht, aan het einde is het buiten helemaal donker en zijn overal de lichten aan gegaan. Een schitterend effect.
Er zit in de voorstelling een spannende en heftige verkrachtingsscène (tenminste dat is mijn intepretatie) en er is een mooie electric boogie-achtige solo van een lange slanke danseres met het haar in twee kleine knolletjes (Francesca Peniguel). Maar verder vind ik de voorstelling nogal saai en gebeurt er mijns inziens te weinig. Ik heb geen idee waar het over gaat en dat hoeft ook niet, maar niet het gevoel dat het ergens naar toe gaat. Er is geen ontwikkeling. Er gebeurt veel, maar het heeft geen verband. Dat is jammer.
Bij deze voorstelling is het decor gelijk al prachtig. We zitten op het dak, in de open lucht op een tribune die boven de rails van het oude Hofpleinlijntje is gebouwd. We kijken in de richting van het Weena en zien van tijd tot tijd een trein opduiken uit de tunnel op weg naar het Centraal Station of zien een trein de andere kant op de tunnel induiken. Tijdens de voorstelling valt het duister. Is het aan het begin van de voorstelling nog gewoon licht, aan het einde is het buiten helemaal donker en zijn overal de lichten aan gegaan. Een schitterend effect.
Er zit in de voorstelling een spannende en heftige verkrachtingsscène (tenminste dat is mijn intepretatie) en er is een mooie electric boogie-achtige solo van een lange slanke danseres met het haar in twee kleine knolletjes (Francesca Peniguel). Maar verder vind ik de voorstelling nogal saai en gebeurt er mijns inziens te weinig. Ik heb geen idee waar het over gaat en dat hoeft ook niet, maar niet het gevoel dat het ergens naar toe gaat. Er is geen ontwikkeling. Er gebeurt veel, maar het heeft geen verband. Dat is jammer.
Reacties