Knock: tweede ronde

Op een stralende zondagmiddag wordt voor de tweede maal Dr Knock gespeeld. De stemming vooraf is anders dan de eerste keer. Toen was het allemaal een stuk spannender en dat is te merken. Ik ben bang voor de concentratie bij de spelers en die angst wordt bewaarheid. Het is allemaal ongeconcentreerder dan op vrijdagavond. De eerste paar minuten zijn ronduit slecht maar al snel komt het stuk op gang. Er wordt een groot aantal kleine (tekst)fouten gemaakt maar alles wordt goed opgevangen en het publiek lacht meer dan de eerste keer. Ook dat heeft mijns inziens te maken met het feit dat er losser en ontspannener wordt gespeeld. Het publiek voelt het als de toneelspelers gespannen zijn en zijn dat zelf ook meer gespannen. Ook dit keer zit de zaal goed vol, 75 tot 80 man schat ik. Een goede (voorlopige?) afsluiting.
(Misschien wordt Dr Knock nog één of meer keren gespeeld, mits het de groep lukt andere podia te interesseren voor de voorstelling.)