RO Theater: Honger

De tweede voorstelling die ik zie van Sarah Moeremans en schreef ik over de vorige (Alleen in je wereld) dat ik het een gekke voorstelling vond, deze is zo mogelijk nog gekker. Ditmaal heeft het RO Theater haar uitgenodigd een voorstelling te maken en ze koos daarvoor een stuk uit 1901 van Nestor Tière, een sociaal-realistisch drama. Een gezin bestaande uit een vader en een moeder en drie kinderen waarvan eentje in het hospitaal ligt heeft het moeilijk de eindjes aan elkaar te knopen. Ieder moment kunnen ze door de huisbaas uit huis worden gezet, steeds krijgen ze een weekje uitstel totdat de maat vol is. De deurwaarder komt aankloppen en suggereert dat moeder nog altijd haar lichaam kan verkopen. Maar daarvoor is ze te braaf en te christelijk. Uiteindelijk steelt ze uit pure wanhoop een brood en als de politie komt om haar te arresteren slaan bij haar de stoppen door en verhangt ze zichzelf.

Deze draak van een stuk wordt doorsneden met komische acts en liedjes, begeleid op een toetsenbordje. Daarin lijkt de voorstelling op Alleen in je wereld waarin een soortgelijk procédé werd toegepast. Het contrast tussen het ouderwetse stuk met archaïsch taalgebruik van Nestor Tière en de tussenscènes is in dit geval veel groter. (Alleen in je wereld was door Sarah Moeremans zelf geschreven.)

Het duurt even voordat de voorstelling op gang komt. Er wordt zacht en bijna binnensmonds gesproken en het stuk kabbelt een beetje voort waar zelfs de luidruchtiger tussenscènes niets aan veranderen. Maar dan komt het verhaal op gang en wordt het spannender alhoewel de afloop van het verhaal uiterst voorspelbaar is. Ik heb erg genoten van de muzikant/huisbaas Vincent van der Valk, een jongen met spillebenen in een nauwsluitende zwarte spijkerbroek. Maar het stuk als geheel kon me toch niet echt boeien. De flyer suggereert een verbinding met de actualiteit van voedselbanken en hongerige 'nieuwe armen', maar die suggestie wordt niet echt waargemaakt. Het blijft een ouderwets stuk in een nieuw jasje, iets wat Alleen in je wereld niet had. De urgentie van dit stuk ontgaat me eerlijk gezegd. Lekker gek, maar gauw vergeten, mijns inziens.