De Kracht van de Nautilus

De voorstellingen tijdens de Wereldhavendagen zitten er op. Twee middagen lang heb ik lekker meegevaren op een bootje en ik heb er een lekker kleurtje van gekregen. De voorstelling heette volgens de borden van het Havenmuseum opeens De Kracht van de Nautilus. Ook een goede titel, misschien zelfs beter dan Het Geheim van de Nautilus, want dat geheim werd tijdens de voorstelling niet onthuld.

Ik kijk er met veel plezier op terug. Ik heb lekker gewerkt met de twee mannen die de expeditie naar de Nautilus leidden, zij hebben het goed gedaan. Moeilijk acteren met twee scheepstoeters, mooi was het wel. De voortdurende botsing van onecht en echt kon mij echt bekoren.

Werd er tijdens de eerste dag steeds met één boot gevaren (minder dan twaalf bezoekers), de tweede dag waren steeds twee boten vol (twee keer zoveel bezoekers). Vooral de scène met Gabriëlle op het bootje was erg ontroerend (zie foto), verder was het vooral erg grappig. De sirenes, de schipbreukeling en de kooplui en kapitein Nemo die steeds weer op een andere plek opdook. De dodenakker zag er erg mooi uit, met de zwarte figuren met zwarte vlaggen.

Meer foto's? Klik hier!